TIEL – Lieve trouwe Ajax-fan!
Twee maanden geleden werd de iets minderbegaafde Bas achtenzeventig jaar!
Hierover schreef ik al eerder een blog op het platform van de Non-profit organisatie Mantelzorgelijk.
Met hem vierden wij zijn verjaardag in kleine kring, met een paar neven en nichten, in het Trefpunt van zijn ‘woonhuis’ Walstede in Tiel. Wij moedigden deze grootste Ajax-fan allertijden volop aan door hem nieuwe Ajax-attributen cadeau te geven.
Wij zagen deze geboren en getogen Amsterdammer na maanden, na een lang pijnlijk ziekteproces door een beenamputatie, met als gevolg een dreigende depressie, voor het eerst weer glimlachen.
Kort daarna, toen ik bij Bas koffie ging drinken en tegelijkertijd de voor hem nieuw gekochte polo’s aan hem gaf, vroeg ik hem wat hij nog eens graag zou willen doen.
Hij flapte er zomaar uit: “Nog één keer wil ik naar mijn geboortehuis en mijn latere ouderlijk huis in Amsterdam-Noord waar ik tot mijn eenentwintigste heb gewoond.”
Ik zei: “Nou Bas, ik zal eens kijken wat ik kan doen, of ik dit kan organiseren.” Stiekem dacht ik: waarom dan ook niet gelijk een verassing erbij doen door bij zijn favoriete voetbalclub op bezoek te gaan.
Mijn man zei dat dit mij echt niet zou lukken. Tja, en dat moet je nou nooit tegen mij zeggen…
Binnen anderhalve week tijd heb ik Bas de extra kers op zijn verjaardagstaart kunnen bezorgen!
Het werd op 11 september 2024 een onvergetelijk dagje uit, omdat wij met z’n tweetjes volledig in de watten werden gelegd door de Stichting Ambulance Wens en het personeel van de Ajax ArenA.
Bas had er zin in om Zorgcentrum Walstede in Tiel een dag achter zich te laten.
Wij kregen vanaf de start een Top-begeleiding van verpleegkundige Carolien en
chauffeur Flora.
De hele weg door lag Bas prinsheerlijk te genieten, uitkijkend op de voor hem bekende weg naar Amsterdam-Noord, samen met zijn knuffelbeertje Mario dat hij cadeau had gekregen van deze unieke Stichting.
Eenmaal richting Amsterdam, door de IJtunnel rijdend langs het water waar hij vroeger veel met zus Riekie heeft gezwommen, en verder de stad in, door het gedeelte in de buurt van het Koninklijke Theater Carré kreeg ik steeds meer gedetailleerde uitleg van Bas. Hij is in die wijk geboren en getogen.
Vooral bij het terugzien van zijn kleuter- en lagere school, de verschillende knus-kleine winkels waar zijn moeder de boodschappen voor hun gezin deed werd Bas steeds enthousiaster. Prachtig vind ik dit bijna antieke gedeelte van Amsterdam.
Pal voor zijn ouderlijk huis (nr. 8) werd de brancard een stuk naar buiten geschoven, we konden een tijdje midden op de weg stil staan en kregen ook van een oude buurtbewoonster aanvullende uitleg.
Werkelijk, op deze wijze ben ik nog nooit door onze mooie hoofdstad, in een mooi oud gedeelte ervan, rondgeleid. En zo relaxed ook, want overal stopte chauffeur Flora op wens van Bas, zodat ik veel herinneringsfoto’s voor hem en mij kon maken.
Bas is vroeger vrachtautochauffeur geweest; op eens zei hij: “Wat rijdt zij goed zeg!” Ik antwoordde: “Dat vind ik ook.” Wat natuurlijk niet gek is als je weet dat Flora jarenlang politieagente is geweest in de ‘tweede hoofdstad’ van Nederland. Wij voelden ons veilig!
Met z’n vieren genoten we, terwijl we rustig verder reden op weg naar het grote voetbalstadium. Hier werden wij met veel eerbied (!) ontvangen én door de restaurantmanager van de Ajax ArenA getrakteerd op een heerlijke lunch.
Ik mocht niet meehelpen, want de recentelijk gepensioneerde verpleegkundige Carolien diende Bas zijn insuline toe, gaf hem twee paracetamols en zorgde er heel deskundig voor dat hij zijn lievelingseten, een broodje bal gehakt met satésaus en een glas cola naar binnen kon werken, zonder zijn kleding of het ambulancedekbed te bevuilen. Hulde!!
Vervolgens kregen wij een rondleiding door de sympathieke rasechte Amsterdamse medewerker Jordi (door zijn ouders vernoemd naar de zoon van Johan Cruijff). Ongelooflijk hoe Bas met lieve aandacht het hele Ajaxcomplex van binnen en buiten heeft mogen zien.
We gingen door de openingspoorten waar altijd twee rijen voetballers worden opgesteld voordat zij het voetbalveld betreden, door de ruimte waar na de wedstrijd bezwete voetballers en hun trainers worden geïnterviewd, door de luxe nieuwe kleedruimte waar onder meer de voetbalshirts van Bas’ favoriete spelers Hato, Rensch en Berghwijn hangen, door het grote koninklijke restaurant naar de koninklijke loge met prachtig uitzicht op het stadium waar de grasvelden op vernuftig technische wijze snel worden hersteld voor de volgende wedstrijd, door het Ajaxmuseum met vele joekels van bekers die in betere tijden waren gewonnen…
Gelukkig maar dat voor Bas het gezegde telt: “in voor- en tegenspoed”. Daarom blijft hij een van de trouwste Ajaxfans. Daarna werd Bas op de brancard via een lift naar het voetbalveld gereden voor een ‘grondige inspectie’. En raad eens wat: lief glimlachend keurde hij het veld goed. J
Op de terugweg lag Bas stil na te genieten en pakte hij een paar hazenslaapjes, waardoor hij laat in de middag vrij wakker en relaxed naar zijn kamer in het zorgcentrum werd gereden.
Mijn man en ik gaven Carolien en Flora een groot applaus en iets lekkers mee voor thuis, dit verdienden deze twee kanjer-vrijwilligers van de Stichting Ambulance Wens voor het geven van deze superdag aan onze lieve Bas!