Onze vaargast vandaag is Boudewijn (geb. 1938) en hij komt samen met twee naasten de vaardag beleven.
Hij is getroffen door kanker en is uitbehandeld. De wens om te varen kwam bij de Stichting Ambulance Wens Nederland binnen en dan is de link met Stichting Vaarwens natuurlijk snel gelegd. De druk is van de ketel en het wordt wat rustiger in het winterseizoen, dus kunnen we Boudewijn al snel inplannen voor een vaardag. Vandaag is zijn dag…
In Amsterdam maken de regenwolken van vannacht plaats voor blauwe stukken en we verwachten dat het zonnetje ons zal begeleiden. Dagschipper Onno en boots Gerda maken het schip klaar en stoken de kuiptent lekker warm, want het was een koude nacht. Nu is het wachten op de SAW die Boudewijn uit Rozenburg moet halen…
Deze dag belooft er één met goed weer te worden; onder een blauwe lucht met slechts hier en daar een wolkje, in een frisse najaarsbries, wacht de opgepoetste Vaarwens op haar gast! De kachel wordt opgepord, koffiegeur vervult het schip. Om klokslag 10.00 uur arriveert de ambulance van SAW en brengt ons onze gast van vandaag: Boudewijn, vergezeld door zijn twee dochters Nita en Monica. Behendig manoeuvreren chauffeur Patrick en verpleegkundige Elra de brancard met Boudewijn aan boord.
Boots Gerda heeft de koffie klaar en presenteert deze met soesjes en koek, waarop het welbekende welkomstpraatje volgt. Op de vraag of Boudewijn iets met water heeft antwoordt hij: “Helemaal niets!” Maar de lach op zijn gezicht verraadt anders… Hij heeft een schip gehad waarmee hij evenementen verzorgde, bruiloften en partijen en voer vanuit Gouda op de Reeuwijkse plassen.
“Waar varen we vandaag naartoe?” is mijn vraag en direct volgt het antwoord; “Muiden!”. Deze wens blijft staan, ook na het oplepelen van de andere opties. De trossen gaan los en we zetten koers richting de Oranjesluizen. Boudewijn vertelt over zijn roerig bestaan op het water, waar zijn dochters deel van uitmaakten en uitmaken, zoals vandaag…
Vanaf zijn Brancard naast de stuurstand, ziet Boudewijn toe hoe dochter Monica het schip feilloos achter het station langs stuurt. Met de felle laagstaande ochtendzon en de reflecties daarvan in te water recht vooruit, is het ogen knijpen, maar we gaan de goede kant op. Al van jongs af aan is Boudewijn met bootjes bezig geweest. Van klein tot groot. Hij bouwde ook zelf zijn eigen Waarschip! Een oude reddingsloep werd verbouwd tot zeilend exemplaar met twee masten, verzwaard met beton, en zo werd het IJsselmeer bedwongen. Hij vertelt hoe zij de havens bezochten, ook zonder motor omdat deze de geest had gegeven en zo menig havenmeester tegen zich in het harnas wist te jagen…
Na een vlotte schutting in de Zuidersluis vervolgen we onze route. Het eiland Pampus geeft referentie en al snel zien we allen het Muiderslot aan de horizon. Na de ‘oversteek’ meren we aan bij de KNZ&RV om daar een heerlijke lunch te genieten met uitzicht op ’s Hollands historie. Er wordt ondertussen wat afgepraat: Dat hij de laatste jaren bij dochter Monica in Engeland woonde, hoe de rotziekte die hem heeft getroffen zo snel om zich heen slaat. Nog maar een maand of vier weet hij er van… We besluiten te ontmeren om vooral niet in het donker terug te komen.
Er wordt koers gezet naar Pampus, dat wij nu Noordoostelijk ronden, om vervolgens door roerganger Patrick richting het Buiten-IJ gestuurd te worden. Dat Boudewijn niets met water heeft blijkt steeds meer onwaar. Hij woonde op een grote Bavaria en zeilde solo, naar de Middellandse zee! Hij redde het schip en zichzelf uit een storm, wist een haven te bereiken en met rugzak de kade op te stappen. Het schip en huisraad vergingen in het zicht…
Na een blik in de haven van Durgerdam geworpen te hebben, volgt een vlotte schutting door de Noordersluis en na een blik in het lieflijke Nieuwendam zetten we koers naar de Marina. De schitteringen van de avondzon in het water zijn aangenaam. We meren aan, we zijn thuis…
Auteur Stichting Vaarwens www.vaarwens.nl