Op donderdag 20 oktober werden we op tijd opgehaald in Hardenberg.
Onze zoon ligt nog in het ziekenhuis, maar oma Eliie ging hard achter uit. We moesten snel komen en daar kwam stichting ambulance wens aan te pas. Het was zo intens fijn hoe de reis gegaan is. Voor oma hadden we nog zoveel wensen in ons hoofd om te doen, maar haar grootste wens was toch wel onze zoon Aeden nog voor de laatste keer zien. Zo gezegd zo gedaan.
Toen we aankwamen in Brielle lag oma in de woonkamer en sliep ze, maar zodra ik binnen kwam en mijn stem liet horen deed ze haar ogen open. Ze werd emotioneel en was blij dat ik nog kon komen, samen met Aeden. Zodra ze Aeden zag werd ze helemaal verliefd. Oma had Aeden gelukkig na de geboorte al gezien, maar dit was toch net even extra speciaal. Het was een mooie ervaring.
Ze heeft nog kunnen genieten, knuffelen en contact kunnen maken met en van Aeden. Het was een dag om nooit te vergeten en ik koester dit moment voor de rest van mijn leven. Oma en ik zijn altijd vier handen op één buik geweest en dat zal altijd zo blijven. De band die we hadden en de connectie die er (op die dag) was met Aeden is goud waard. We willen de vrijwilligers bedanken voor de betrokkenheid, zorg en gezelligheid.
Wij, maar vooral oma heeft haar laatste wens in vervulling zien gaan en heeft dat nog heel bewust mee kunnen maken.
Helaas moet ik dan ook afsluiten met de woorden dat oma 24-10, vier dagen nadat ze Aeden heeft gezien, is overleden.
Ze kijkt nu mee van boven.’
Gr. Jolie-Séline