Onze ouders zijn in 1980 naar Duitsland verhuisd.
Het gezin telt 5 kinderen waarvan de jongste 2 ( toen 12 en 15 jaar) meegingen naar Duitsland. Deze 2 kinderen zijn daar naar school gegaan en hebben hun leven in Duitsland opgebouwd. Zijn kleinzoon trouwde op 18 februari en zouden we daarheen gaan.
Omdat het de laatste 6 weken steeds slechter ging dachten we dat hij dat niet kon meemaken. Maar… vanuit de Hospice kregen we de folder van de ambulance wens en hebben we een aanmeldingsformulier gestuurd.
Op 18 februari werden we opgehaald en vertrokken we naar Duitsland ( Ludwigsburg). Wat een verassing werd dit voor het bruidspaar en Opa. Opa genoot en voor zijn kleinzoon was het fantastisch dat Opa er toch bij kon zijn Het was een mooie middag/avond. Moe en voldaan verbleven we de nacht en een nabij gelegen hotel. De volgende ochtend , na het ontbijt waarbij ook de familie weer bij was, vertrokken we weer naar huis.
Maar eerst reden we nog als verrassing langs het huis in Duitsland ( Beilstein) waar ze bijna 20 jaar gewoond hadden. Dat was erg emotioneel voor onze vader. Daar had hij zulke mooie herinneringen aan samen met zijn vrouw , onze moeder. Het waren 2 dagen vol emotie voor ons allen en zeker voor onze vader en Opa. Dankzij de twee mensen van de ambulance wens , Frans en Kees, werden het onvergetelijke dagen.
Super mensen, hoe zij en de stichting dit mogelijk gemaakt hebben.