Goedenavond,
Op een onverwacht zonnige zaterdagochtend stond de wensambulance met twee vrijwilligers bij mijn vader voor de deur. Hij woont momenteel in een hospice, omdat afgelopen jaar bij hem een snel groeiende hersentumor is geconstateerd. Graag wilden wij nog een keer met ons gezin naar het ouderlijk huis, waar de meeste herinneringen zijn gemaakt. En Stichting Wensambulance maakte dit voor ons mogelijk. Dankzij het mooie weer konden we heerlijk in de tuin met z’n allen een bakje koffie drinken met een taartje erbij. De vrijwilligers hielpen hem de tuin in op de brancard en zorgden ervoor dat hij op zijn gemak bij ons zat. De verpleegkundige hield zijn welzijn in de gaten en gaf hem de nodige medicatie, wat ons een veilig gevoel gaf. Het was heel natuurlijk en gezellig, vooral toen gelijk de nieuwe kip bij mijn vader op schoot zat. We hebben met elkaar een proost uitgebracht en een mooie foto aan deze herinnering overgehouden. Daarna zijn we langs de markt gereden, een plek waar mijn vader trouw elke week of vaker naar toe ging om een visje te halen of tassen vol met groente en fruit. We vonden het wel spannend of het niet te druk voor hem was, maar samen met de vrijwilligers kwamen we tot de oplossing om gewoon even langs te rijden en de vaste marktlieden die een band met mijn vader hadden te vragen om langs te komen. Dit was een emotioneel moment, maar ook ontzettend waardevol. Met een tas vol vis en teddybeer Mario gingen we weer naar huis. Ontzettend bijzonder om mee te maken dat deze stichting zich inzet voor zo’n dankbaar doel: samen herinneringen maken in een tijd wanneer het nog kan. Wanneer er ziekte en leed is, zijn deze waardevolle dingen waar het in het leven om draait. Dat maakt deze stichting mede mogelijk.
Een prachtige missie van oprichter Kees Veldboer. Onze gedachten zijn bij zijn familie, die hem ook op relatief jonge leeftijd hebben moeten verliezen, net als wij afscheid moeten nemen van onze man en vader.
Heel erg bedankt nogmaals!
Hartelijke groet, Elsa Veurink