das war einmal

Een dagje op de camping
Vanaf 1971 gingen we elk weekend naar de camping. Mijn ouders hadden een stacaravan gekocht op camping Duinrand in Burgh Haamstede en zaterdags om half 6 als de winkel sloot, pendelden we vanuit Alblasserdam naar Burgh. Ik ging er heen met mijn vriendin en later met mijn vrouw en de kinderen. Nadat mijn vader was gestopt met de winkel zaten m’n vader en moeder er de hele zomer. De foto’s van de gebruinde torso van mijn vader, al barbecueënd voor de caravan, staan me nog helder voor de geest. Het werd een echt familieparadijs met een heuse planning want naast mijn vader en moeder en mijn vrouw en ik, hadden ook onze kinderen hun plekje opgeëist. Na wat ziekenhuisopnames van mijn vader ging het autorijden niet meer en waren ze afhankelijk van de keren dat wij ze meenamen. Een paar jaar geleden hebben we de caravan na 40 jaar trouwe dienst vervangen door een nieuwe en de oudjes vonden hem prachtig.
Toen kwam dat moment van ongeloof. De camping zou omgetoverd worden tot een vakantiepretpark van Roompot en de caravans moesten verdwijnen.
“De moderne kampeerder wil meer luxe, de tijd van caravans is voorbij; das war einmal”, betoogde de eigenaar. Wat hij bedoelde te zeggen, was natuurlijk dat hij met huisjes meer winst kon maken. Maar dat het ten koste ging van de vele (hoog) bejaarde huurders die trots waren op hun plekje buiten de stadse drukte, daar ging hij aan voorbij.
Gelukkig vonden wij dichtbij Burgh een nieuw stekkie voor onze familiecaravan in Sirjansland, niet ver van Zierikzee. We zijn een heel jaar bezig geweest om het plekje “bouwrijp” te maken en helaas kon mijn vader door meerdere ziekenhuisopnames de voortgang alleen maar volgen op filmpjes die we voor hem maakten. Het laatste wat in juni nog moest gebeuren was het aanleggen van het kunstgras. We spraken af dat we hem in de auto zouden laden om de nieuwe standplaats van onze familiecaravan te bezichtigen. Helaas ging in juni de gezondheid van mijn vader zo sterk achteruit dat een autoritje was uitgesloten. Hij had er verdriet van dat hij ons nieuwe stekkie nooit had kunnen zien.
Het was daarom zo geweldig dat de Stichting Ambulance Wens op hele korte termijn de wens van mijn vader kon inwilligen voor nog een dagje op de camping. Al vroeg in de ochtend van zondag 28 juni stonden Hans en Lonneke als vrijwilligers met de ambulance op de stoep. En mijn vader heeft een geweldige dag gehad op de nieuwe camping. Met de hele familie en de overburen van de oude camping hebben we de nieuwe standplaats officieel ingewijd. Daarna hebben we ook de oude camping nog bezocht en een rondrit langs bekende plekjes op het eiland gemaakt.
En we konden met recht zeggen: moe maar voldaan keerden zij huiswaarts. Het was een mooie dag geweest die gegrift staat in ieders herinnering.
Dank aan de vrijwilligers Hans en Lonneke en de Stichting Ambulance Wens voor deze bijzonder memorabele dag.
Wim van der Graaff