Onze moeder is op 22 april 2019 overleden. Zij had begin januari van dit jaar te horen gekregen dat zij een ongeneeslijke vorm van kanker had, na al een geruime tijd zich niet goed te voelen.
We hebben met elkaar geprobeerd er nog een goede tijd van te maken. Maar het ging snel, mijn moeder kwam al gauw op bed te liggen, het was een zware tijd.
Eind maart kwam er iemand uit het dorp vragen of wij de Stichting Ambulancewens kenden. We zijn gaan googlen en vonden het een prachtig initiatief. Alleen hadden we het idee dat mam al te ver heen was en geen zin meer zou hebben in ´gedoe´. Dat ze daar geen energie meer voor op zou kunnen brengen. Toen ik het toch ter sprake bracht, zei ze gelijk dat ze zo graag nog één keer de Poldertuin zou willen zien. Dit is een park in haar woonplaats Anna Paulowna met voorjaarsbloeiers; zoals hyacinten, narcissen, tulpen en andere bolgewassen. Een groep vrijwilligers, vaak oud-bloemisten, zorgt ervoor dat er ieder jaar een mooie tuin te bewonderen is. Mijn inmiddels 84-jarige vader, ook oud-bloemist, werkt al heel veel jaren mee aan dit project. Mijn moeder wilde nog één keer zijn werk en dat van de anderen bewonderen. En dat is gelukt !
Op 1 april (precies 3 weken voor haar dood) zijn we nog één keer met elkaar op pad geweest. Kinderen en kleinkinderen mee. Het werd een geweldige middag.
Onze moeder is met een speciale ambulance opgehaald door 2 fantastische verpleegkundigen. Zij werken als vrijwilligers voor deze stichting en staan die dag in dienst van degene die een allerlaatste wens heeft en haar dierbaren. Hun binnenkomst was al meteen hartverwarmend. De liefdevolle zorg die mijn moeder kreeg en het grote geduld, zal ik niet vergeten. Zij werd die dag als koningin behandeld, zij mocht bepalen wat ze wilde doen en waar ze energie voor had. Ze werd goed in de gaten gehouden en niets was deze blije vrijwilligers te veel. Alles in het teken van haar, om haar en ons een onvergetelijke laatste dag te bezorgen.
In de Poldertuin werd ze op een speciaal bed met aangepast matras rondgereden. Zij heeft alles nog in bloei zien staan, de bloembollen waar ze haar hele leven in heeft gewerkt. We zijn uiteindelijk van de Poldertuin naar de snackbar in ons dorp gegaan, waar mam nog één keer haar favoriete softijsje heeft gegeten. Daarna opnieuw de ambulance in en door naar dierenpark Hoenderdaell, ook in eigen dorp. Hier werd zij als VIP behandeld en werd zij opgewacht door een van de medewerkers. Haar bed werd op de laagste stand gezet en zo kwam ze in contact met de loslopende apen, die massaal op haar bed gingen zitten. Ze vond het geweldig, zoals zichtbaar op de foto.
Ik heb enorme bewondering voor de mensen van Stichting Ambulancewens. Ze hebben onze moeder een groot cadeau gegeven, waar ze echt nog even op kon teren en wij doen dat nog steeds. We missen haar, maar hebben wel het gevoel dat we dit haar nog hebben kunnen geven. We zijn Stichting Ambulancewens dan ook heel dankbaar hiervoor !
Mieke Totté en familie.