Mijn ouders waren zaterdag 17 augustus in Assen de auto aan het inpakken om naar de terminaal zieke zus van mijn vader in Zwijndrecht te gaan.
Aangezien mijn vader rechtszijdig verlamd is gaat het lopen enz. niet echt makkelijk en valt hij regelmatig. Zo ook deze dag, maar deze keer kwam hij wel heel ongelukkig terecht en brak zijn heup.
Hij is dezelfde dag nog geopereerd, maar nu kon hij geen afscheid meer nemen van zijn lievelings-zus. Dat maakte alles dubbel verdrietig.
In het ziekenhuis werden we attent gemaakt op de wens ambulance. Het zou fantastisch zijn als dat zou kunnen!
Zondagavond hebben we het formulier ingevuld en maandag werden we gebeld dat we dinsdag 20 augustus naar zijn zus mochten gaan!
Wat waren we blij dat deze wens in vervulling kon gaan. Het was een ontroerende en onvergetelijke dag.
Fijn dat mijnmoeder en ik mee konden in de ambulance. Onderweg kon mijn vader goed naar buiten kijken en omdat hij deze route veel gereden heeft was een reis met veel herinneringen.
Daar aangekomen werd er ruimte gemaakt voor de brancard zodat mijn vader dicht bij zijn zus kon zijn.
Mijn tante was af en toe wakker en heeft haar “kleine” broertje goed herkend en z’n hand kunnen vast houden. Zonder de wensambulance was dit afscheid nooit gelukt en daar zijn we ze héél erg dankbaar voor.
Zes uur na ons vertrek uit Assen waren we weer terug in het WZA en kon mijn vader met een goed gevoel gaan uitrusten. Dat onvergetelijke uurtje bij mijn tante was het 4,5 uur reizen meer dan waard!
(de vrijwilligers hebben de dubbele reistijd gehad omdat ze eerst vanuit Rotterdam naar Assen moesten rijden en na afloop weer terug!)
En het was niet voor niets want mijn tante is de volgende dag rustig ingeslapen! Wat waren we blij dat we door het snelle reageren van de wens ambulance op tijd waren!!
Héél erg bedankt lieve vrijwilligers, ook namens mijn ouders en de dochter van mijn tante.
Christie van de Ende