Vandaag zondag kijken wij nog vol van alle emoties terug op een intensieve maar zeer bijzondere dag. Op 22 april ging namelijk de wens van onze moeder in vervulling om haar zeer ernstig zieke zoon nog een keer te mogen bezoeken. Een bijna onmogelijke wens omdat er een afstand van bijna 180 km overbrugd moest worden waarbij moeder alleen liggend vervoerd kan worden. En dan is er slechts een telefoontje nodig met Kees Veldboer van de ambulance-wens die ons vraagt om de wens via de website aan te vragen. Vervolgens is er een dag later al een bevestiging dat de wens in vervulling kan gaan. En dan slechts drie dagen later gaat moeder met haar twee dochters, die mee mochten reizen, op weg naar het zuiden. Willem en Marion zouden de hele dag bij ons blijven met geen enkele tijdsdruk. We zijn nog steeds een beetje overdonderd door de snelheid waarmee het geregeld was.
We waren erg gespannen maar wat een fijne mensen zijn er dan in de persoon van Willem en Marion om moeder gerust te stellen en om haar zo ontspannen mogelijk op de brancard te leggen. Klaar voor vertrek en uitgezwaaid door betrokken buren zijn we dan vertrokken naar het zuiden van het land. De aanleiding van deze reis was heel verdrietig maar achteraf gezien is hij voor ons allemaal van onschatbare waarde geweest. Het effect van de verrassing voor onze zoon/ broer was heel intens door alle emoties. Een lach en een traan maar ook een aanraking mogelijk gemaakt door de vervulling van deze wens. We kunnen maar niet ophouden met te zeggen dat deze dag voor ons allen van onschatbare waarde is. En ja dan is Willem zo bijzonder lief voor onze dochter/ zus (verstandelijk gehandicapt) dat ook dat een stuk rust gaf tijdens deze dag. Het afscheid was moeilijk omdat we ook niet weten of en wanneer we elkaar weer kunnen ontmoeten.
Wij willen iedereen die betrokken is geweest, zeker ook achter de schermen, heel hartelijk bedanken om deze dag tot stand te brengen. In het bijzonder ook Willem en Marion want zonder jullie zou deze dag nooit plaats hebben gevonden. Intensief, veel indrukken, veel emoties van pijn en verdriet maar wat mooi en goed om op terug te kunnen kijken. Terugkijken is ook mogelijk door de foto’s die door Willem en Marion zijn gemaakt. Dezelfde dag staan ze al op je computer en kun je alweer terugkijken. Ze geven de sfeer van deze dag zo goed weer dat we het nog steeds niet droog houden als we ernaar kijken.
De benadering, inzet, er zijn voor eenieder die dat even nodig had waren heel bijzonder om mee te mogen maken. Je kent elkaar aan het begin van de dag niet maar bij het afscheid aan het eind van de dag is er een knuffel die meer zegt dan heel veel woorden.
Familie Dukker