Vermoeiend maar oh wat is ze blij

Vrijdagavond 1 januari een (wens)mail verstuurd naar de stichting met de wens van onze terminaal zieke tante Cootje. Zij wilde graag nog één keer het graf van haar zus in Soest bezoeken en aansluitend een bakkie doen bij haar neef Remco en zijn vrouw Elza. Maandag 4 januari een telefoontje; hoe laat kunnen we mevrouw morgen ophalen bij het hospice? Wat fijn vond ze het! Dinsdagochtend 11uur zat ze klaar opgetut en wel om héél nerveus op stap te gaan met ons (haar nichten Simone en Karin) naar Soest. Roel en Suzanne stelde haar echt op haar gemak en toen konden we de “reis ” met de ambulance beginnen. Het werd een dag met een lach en een traan, vermoeiend maar oh wat is ze blij dit nog mee te mogen maken! Niets dan lof voor de stichting ambulancewens en al de vrijwilligers! Jullie doen fantastisch werk! Nogmaals bedankt namens onze tante Cootje en familie.