Bij deze nog het verhaal van onze wens, het is al weer even geleden, maar staat nog vers in ons geheugen:
Op 13 augustus kreeg mijn vader, naar 6 jaar behandelen te horen dat de artsen niets meer voor hem konden doen. Hij zou naar huis komen om daar zijn laatste tijd door te brengen. Van de broeders van de Ravu kregen we een folder van jullie stichting, moesten we echt doen zeiden ze. Na een paar dagen twijfelen hebben we toch onze wens ingediend, de ochtend daarna werd ik al gebeld: uw wens word vervuld, nog 1xnaar Texel. Het moest een verrassing worden voor mijn vader, hij wist nog van niets. Maar omdat hij erg hard achteruit ging hebben we het hem de avond ervoor verteld. Zag hij het niet zitten was het ook goed. Maar zoals hij zei: ik ga ervoor. En dat heeft hij gedaan.
Na een kop koffie en kennis maken met onze chauffeur en verpleegkundige ( namen onthouden is niet mijn sterkste kant) gingen we op weg. Eenmaal op Texel aangekomen bij paal 9, zijn we eerst het strand opgegaan (met brancard en al) en wat hadden we een geluk die dag, de hele week slecht weer behalve die vrijdag. De mensen waar mijn ouders al 16 jaar heen gingen op Texel waren ondertussen er ook bij gekomen. Samen met hen hebben we nog wat gedronken.
Zelfs de mercuur, waar hij vaak mee is wezen vissen, leek afscheid te nemen. Hij voer dicht onder de kust langs, wij hadden hem nog niet gezien maar mijn vader herkende hem.
Na ongeveer een uur op Texel werd mijn vader moe en zijn we weer naar huis gegaan.
Verdrietig zijn we dat mijn vader 3 dagen later stierf, maar ook intens dankbaar dat we dankzij jullie deze onvergetelijke dag hebben mogen meemaken. Deze kostbare herinnering staat voor altijd in ons geheugen gegrift.
De onvergetelijke dag die jullie ons gegeven hebben, wil ik ook aan iemand anders geven: daarom heb ik me laten sponseren om de 11 steden tocht te fietsen, de opbrengst €650,- is met veel liefde naar jullie overgemaakt.
Liefs Henrieke vahl