Den Hoorn op Texel is de plaats waar ik geboren en opgegroeid ben. Op 20 jarige leeftijd heb ik het eiland verlaten. Een lieve man heb ik gevonden en we kregen 2 dochters. Gelukkig bleven mijn ouders op Texel wonen en kwamen wij daar vaak. Toen zij overleden waren en ik ernstig ziek werd, werd het verlangen steeds groter om nog één keer op Texel en in mijn geboortedorp te mogen zijn. Maar hoe?
Gelukkig bestond er de mogelijkheid om met de Stichting Ambulance Wens mijn grote verlangen in vervulling te laten gaan. Een droom werd werkelijkheid.
Bang was ik dat het een verdrietig afscheid van het eiland zou worden. Integendeel, het was een feestelijke dag waarbij het afscheid zeker niet zwaar viel.
De ambulancemedewerkers (Arie en Monique) waren een heel goede gastheer en gastvrouw. Zij hebben mij goed verzorgd en ze hadden ook goede aandacht voor mijn reisgenoten. De medewerkers en wij waren die dag één familie.
De stralende lach die ik die dag over mijn gezicht had, is niet meer weg te krijgen.
Heel veel dank voor alles!