Op zaterdagmiddag 8 juni 2013 wordt mijn vader door twee ambulancemedewerkers thuisgebracht uit het ziekenhuis. Zij laten een folder achter over de stichting Ambulancewens. De volgende dag zal het kleinzoon van mijn vader worden gedoopt in de kerk van het dorpje waar mijn vader woont. Vorige week dacht hij, ondanks zijn slopende kanker, de dienst nog te kunnen bijwonen. Nu hij van de trap gevallen is en zowel een hersenkneuzing en gebroken rugwervel heeft, is die hoop vervlogen. Totdat…. we de folder lezen en zaterdagmiddag nog bellen met de vraag of er misschien een heel klein kansje is dat… en ja hoor! Geweldig.
Op zondagochtend stipt op het afgesproken tijdstip draait de ambulance de oprit op. Mijn vader wordt vakkundig op de brancard gelegd. Langzaam rijdt de ambulance naar de kerk, door het grind, op weg naar de deur.. Met brancard en al wordt hij de kerk binnengereden. Mijn vader ziet zijn kleinzoon. De voorganger leest een gedicht voor dat door mijn vader zelf geschreven is.. Tranen vanwege het feit dat hij er straks niet meer is en zijn begrafenis ook in deze dienst zal plaatsvinden. Ook tranen van blijdschap dat hij dit moment toch maar heeft meegemaakt! Als mijn vader weer is thuisgebracht, is er taart. Taart ter ere van de doop, maar ook taart vanwege deze geweldige stichting! Hartelijk bedankt dat jullie deze laatste wens van mijn vader op zo’n ongelofelijk korte termijn hebben vervuld!
Dorinda Minkenberg-Hovestadt