ik krijg er nog tranen van in mijn ogen

Beste lieve medewerkers,

Toen ik op 7 februari hoorde, dat de luchtmachtdagen er weer aankwamen, kreeg ik een brok in mijn keel. Aangezien mijn man een vliegtuigfanaat is, met name militaire vliegtuigen en een overtuigd modelbouwer is, gingen wij altijd naar deze dagen toe, eerst alleen. Later met de kinderen en nog later zelfs met onze kleindochter.

Alleen dit jaar zou het niet gaan, mijn man heeft teminale COPD, heeft 8l zuurstof die geleverd wordt door twee concentratoren die op het lichtnet staan aangesloten en is bedlegerig, Sinds een jaar is hij niet meer buiten geweest. Na overleg met mijn dochter, kwamen we tot de conclusie dat de Open Dagen geen optie waren, maar dat het Luchtmachtmuseum in Soesterberg een goede vervanging zou zijn, wij hadden daar 33 jaar geleden onze eerste afspraakje.

Aarzelend heb ik het intakeformulier ingevuld en een beetje opgelaten verzonden, denkende dat het wel even zou duren, en ging verder met mijn werk. Tot mijn stomme verbazing kreeg ik binnen een Klein uurtje een telefoontje of dinsdag 12 februari uit zou komen….nou even diep adem gehaald en gezegd, laat maar komen.

En komen deden ze, de ambulance met Arie en Pieter onze fantastische gastheren, die niets teveel was, naar een prima oplossing zochten voor de zuurstof, die behulpzaam, vriendelijk en met interesse mijn man de hele dag op de brancard hebben rondgereden om de vliegtuigen te bekijken.

Arie en Pieter kregen dus ook een gids erbij, ,mijn man vertelde en vertelde ( hij heeft sinds een jaar nog nooit zo lang achter elkaar gesproken) zijn ogen glinsterden, hij straalde, en steeds vroegen onze gastheren of alles naar ons zin was, dat mijn man degene was die bepaalde.

Na enkele uren gaf mijn man aan, dat hij nu wel naar huis wilde, en ook nu weer waren Arie en Pieter fantastisch, ze zorgde er weer voor dat hij heerlijk in de ambulance lag, steeds vragend of het goed ging, dat we altijd konden vragen en aangeven als iets niet goed ging.

Op de terugweg genoot mijn man gewoon van het ritje, naar buiten kijkend, even weg van de 4 muren van de huiskamer die zijn levensruimte is geworden.

Ik wil nogmaals iedereen hartelijk bedanken voor een onvergetelijke dag, jullie inzet, jullie niet aflatende zorg, ik krijg er nog tranen van in mijn ogen. Dank jullie wel voor alles.

Vriendelijke Groet Carla, Alasdair, Elspeth,Kenneth en Gavin

Help mee en zorg ervoor dat meer mensen een laatste wens in vervulling kunnen zien gaan