Vanmiddag om tien over vijf is István overleden.
Léonie was er bij (ikzelf was tien minuten te laat), en het is vredig en rustig verlopen. De laatste twee dagen kreeg hij hoge doses morfine, en uiteindelijk ook een dormicum, want hij vertoonde de Cheyne-Stokes ademhaling, wat duidde op een aanstaand overlijden. Het zal er dus op neerkomen dat hij er zelf weinig tot niets meer van gemerkt heeft, en het is geen lijdensweg geworden.
Nogmaals ongelofelijk veel dank voor het feit dat jullie organisatie in het algemeen, maar jullie beiden in het bijzonder er voor gezorgd hebben dat hij afgelopen zaterdag nog een bad heeft kunnen nemen!
We hebben het beertje onmiddellijk geadopteerd als huisgenoot. Het krijgt een prominente plaats als zéér dierbare herinnering!
Wij/ik zullen de tekst van deze e-mail nog wel aanpassen en hem naar de stichting sturen zodat die op de website geplaatst kan worden, al vind ik het ook een prima idee om deze mail ongewijzigd op de site te zetten, dat laat ik aan jullie over. Laat het maar weten.
Ten slotte: afgelopen zondag hebben we nog een foto van István met zijn Ambulance-wensbeertje gemaakt, en die heb ik bijgevoegd.
Met een enorme bewondering voor jullie allemaal:
Guus van Bronswijk & (een inmiddels gelukkig al hoog en breed slapende) Léonie de Munnik