Op zondagavond 2 augustus 2012 kreeg ik het idee om iets leuks te plannen voor mijn man.
Sinds oktober 2010 ongeneeslijk ziek, hersentumor, Glioblastoom Multiform gradatie 4. Prognose: 1 a 2 jaar. Dit is de ergste, snel groeiende vorm die er is. Er zijn toen 3 tumoren verwijderd. Na 6 maanden behandelingen van chemo en bestraling en een studie – testmedicatie was er weer een terugslag: in juli 2011 werden er weer 2 nieuwe tumorhaarden geconstateerd op de MRI. Na het openen van het studie dossier bleek dat Martin 6 maanden lang een placebo had gehad. Gestart in augustus 2011 met de echte medicatie. Helaas werd er in begin mei 2012 wederom groei geconstateerd en een nieuwe haard op de hersenstam. Na nog een nieuwe studiebehandeling te zijn opgestart bleek na 2 kuren dat deze niet meer mocht baten. Martin zijn gehele linkerkant zit vol met tumorweefsel en hij is uitbehandeld. Op 11 juli kregen wij te horen dat hij nog hooguit 3 maanden te leven heeft. We zijn inmiddels 2 maanden verder en zijn toestand verslechterd steeds meer. Wij zijn pas 3 jaar bij elkaar sinds maart 2009. Op 2 febr. 2011 getrouwd en hebben afgelopen augustus ons 1 ½ jaar huwelijk gevierd. Vandaar dat ik vond dat hij even in het zonnetje gezet mocht worden en heb een laatste wens bij Ambulancewens ingediend op zondag 2 september 2012.
Op maandag 3 september belde er iemand van de Stichting Ambulance wens nog om de wens door te spreken om naar een wedstrijd te gaan van Feyenoord in de kuip op 15 september 2012. Hij had contact gehad met PR, maar er werd moeilijk gedaan. Er waren zoveel verzoekjes ook met rolstoelen. Er is toen duidelijk gemaakt dat het om een terminale patiënt ging, maar ook dat hielp niet. We moesten dus maar afwachten. In dit geval zou dat weleens te laat kunnen zijn en had Martin dus geen reden om er naar uit te kijken, want ging het door of niet. Nou er werd een alternatief aangedragen door de man van de Stichting Ambulance wens. Training bekijken van Feyenoord en dan een rondleiding en een kennismaking met de spelers en de trainer. Nee Martin wilde naar de wedstrijd en anders niet. Na even nadenken de Stichting Ambulance wens terug gebeld met de mededeling dat Martin anders wel naar Blijdorp wilde. Nou geregeld, donderdag 6 september naar de dierentuin te Rotterdam.
6 September 2012: Vandaag is het dan zover. Maar helaas een begin van zo’n plezierige dag, die met een donderklap begon. Vlak voor we opgehaald zouden worden door de ambulance om 10 uur, valt Martin rond half 10 wederom languit op de grond. Weer begaven zijn benen het. Hij viel met een smak met zijn hoofd tegen de deur. Moeizaam kon hij na even te blijven liggen, weer gaan zitten. Maar zijn benen werkten niet. Hij kon niet opstaan, ook niet met mijn hulp. Met de kracht die hij kon vinden en met mijn ondersteuning is hij gekropen tot aan het bed in de slaapkamer. Met heel veel duw en trek werk hebben we hem op bed weten te rollen. Heb toen toch maar even de huisarts gebeld. Akkoord om weg te gaan, want als we nu niet zouden gaan, dan zouden we daar spijt van krijgen, want een tweede kans zou er niet meer in kunnen zitten. Martin had alleen iets meer hoofdpijn van de klap. Het gevoel in zijn benen was terug, weliswaar minder gevoel en hij was nog meer aan het wankelen met staan en lopen. Alles klaargezet om mee te nemen, zoals broodjes met kaas en gebakken ei en drinken en nog wat zaken, zoals medicatie en overigen. Inmiddels hadden het ambulance personeel, Klaas de chauffeur en Karin verpleging, zich gemeld en na een kop koffie en een glas Ice Tea en doorspreken van zaken en wat er even daarvoor was voorgevallen die ochtend, werd Martin op de brancard geholpen.
Inmiddels de planning gemaakt voor deze dag. Toch via Feyenoord Stadion en bekijken van de training richting Blijdorp. Deze dag heel veel foto’s gemaakt. Totaal 147 stuks. Een aantal foto’s bijgevoegd.. Rond half 11 bij het stadion, foto’s maken en toen naar het trainingsveld.
Daar even gekeken en foto’s gemaakt en toen retour naar de ambulance. Onderweg naar de ambulance heb ik Harry Vermeegen aangesproken voor een foto met Martin. Ik had hem al gespot toen we naar het trainingsveld liepen. Harry is jaren terug ook zelf met kanker geconfronteerd en dus was hij zo over stag. Na een hand te hebben geschud gingen we richting de ambulance. Eindelijk op weg naar Blijdorp.
Rond 11:45 uur aangekomen en via de dienstingang parkeerplaatsen naar binnen. Eerst de inwendige mens verwennen met een lekker broodje en dan op pad. Heel veel gezien. Eerst het oude gedeelte en toen een stukje nieuw. Langs de tijgers, olifanten, giraffen en zwijnen Bokito gezien en het Oceanium Schitterend. Helaas is het zicht van Martin ook aangetast, waardoor hij niet alles even goed en scherp kon zien. Ondanks af en toe de bewolking toch nog een redelijke zonnige dag gehad.
Heel fijn ambulancepersoneel en zo lief en verzorgend. Wat een gigantische taak verrichten zij op zo’n dag. En ik moet zeggen dat zij dit allemaal in hun vrije tijd doen, naast hun werk bij de ambulance dienst of elders gerelateerde functies.
Rond kwart over drie waren we thuis. Moe en zeer voldaan. Helaas eist dit wel zijn tol voor Martin. Hij slaapt, slaapt en slaapt. Martin heeft van dit uitstapje 2 dagen moeten bijkomen…..maar het was het waard en niemand neemt deze dag meer af. Deze dag zal een mooie herinnering blijven.
Namens Martin en Yvonne van den Berg te Papendrecht bedankt voor het in uitvoer brengen van deze wens. Namens ons ook Klaas en Karin bedankt voor de liefdevolle en verzorgende behandeling op deze dag, welke ervoor gezorgd heeft dat het een dag is geworden om Nooit te vergeten!!!! Wij hebben gemerkt hoe belangrijk zo’n dag is voor mensen die niet gewoon maar ziek zijn, maar waarbij het leven op zeer kort termijn stopt te bestaan.
Als dank geven wij de medewerkers geen presentje, maar doneren een bedrag op de rekening van Ambulancewens.