Mijn vrouw Wilma is helaas op 15 maart 2012 overleden aan de gevolgen van uitgezaaide borstkanker. Deze ziekte begon in 2006 met het bekende ” knobbeltje” in de borst en na aanvankelijk vijf goede jaren (na weliswaar een zware behandeling met chemo en bestraling en aansluitend Tamoxifen/Arimidex) kwam de ziekte vorig jaar dan toch terug met uitzaaiingen in de eierstokken en buikvlies. Er volgden drie loodzware operaties en iedere keer weer klauterde ze er bovenop. Met de Kerst zijn we nog met zijn allen op wintersport geweest en heeft ze zelfs voor het eerst geskied. Ik bedoel maar!
Maar in januari, na terugkomst kwam de klad er al snel in. Vanaf november vorig jaar, toen een nieuwe behandeling met Xeloda was gestart kreeg ze ook last van ascites, vochtophopingen in de buikholte. Dit begon haar steeds meer parten te spelen en uiteindelijk heeft dit tot zoveel bijklachten geleid, dat de ziekte niet meer te remmen bleek. Begin maart kregen we dan ook te horen dat de nieuw gestarte chemokuur (Taxol) niet aansloeg en dat ze feitelijk niet meer verder te behandelen was en dat ze zonder infuus met Natrium Chloride niet meer lang zou leven. Ze is daarop naar huis gekomen om thuis te sterven.
In die laatste week kwam in een gesprek met een medewerkster van de thuiszorg de Stichting Ambulance Wens (SAW) aan de orde. Wij hadden dit wel eens op televisie gezien en Wilma uitte haar wens dat ze heel graag nog een keer ijsberen zou zien. Deze bleken alleen in Blijdorp te zien, niet echt handig als je bedenkt dat wij in de kop van Noord-Holland wonen. Ik heb vervolgens het intakeformulier ingevuld op de website van SAW en werkelijk waar, binnen een half uur (!) werd ik al gebeld door Kees Veldboer. Dit was op donderdag en die zaterdag al konden we naar Blijdorp.
Ik had daar zo vooraf mijn bedenkingen over, al dat gedoe met die infusen, ascites drain etc. maar ik kan niet anders zeggen dat alles, maar dan ook alles, perfect en tot in de puntjes toe verzorgd was. Stipt op tijd, een engelengeduld om het Wilma zoveel mogelijk naar de zin te maken en bovenal een tweetal byzonder aardige mannen (Ad en Jan) die zichzelf op zo een dag volledig wegcijferen: alles voor de patient!
En al hadden we acht uur bij de ijsberen willen blijven staan, dan hadden ze dat gedaan. We hebben echter in alle rust alle high-lights van Blijdorp gezien en Wilma (en de rest van de familie) heeft met volle teugen genoten. De heen- en terugreis verliepen redelijk voorspoedig (op wat misselijkheid na) en na thuiskomst hebben we – nadat Wilma moe maar voldaan terug in haar bedje was gelegd – nog een bakkie koffie met Ad en Jan gedronken.
Na een goede nachtrust hebben we de volgende dag nog heerlijk nagenoten van deze prachtige dag. Op dinsdag in de daarop volgende week is Wilma in een diepe slaap gebracht en op donderdag 15 maart is ze temidden van allen die haar lief hadden overleden op de veel te jonge leeftijd van 50 jaar.
Wij zijn alle medewerkers van de SAW zeer erkentelijk voor deze prachtige dag die Wilma zo toch nog maar mooi even heeft meegepikt. Na de uitvaart plechtigheid hebben we gecollecteerd voor Wilma en dit heeft 175,= Euro opgeleverd, Verder zijn er diverse vrienden geweest die in plaats van bloemen een bedrag hebben gedoneerd aan de SAW. Want zonder geld is dit alles niet mogelijk.
Met vriendelijke groet,
Rob Schoon