Monique en Michel zouden gaan trouwen en opeens was er haast bij.
De moeder van Monique is ernstig ziek dus werd er in rap tempo een datum geprikt. 26 januari 2012 zou het worden en toch was het maar zeer de vraag of moeder er nog bij zou kunnen zijn. Er werd nagedacht over Skype- verbindingen met het hospice in Beekbergen zodat moeder er toch iets van mee zou kunnen krijgen.
Ook voor de vader van Monique was het een verdrietige zaak. Zou het allemaal wel kunnen? Onverwacht kwam het hospice met een eventuele oplossing. ‘Waarom belt u niet even met stichting Ambulancewens?’ En toen ging het snel. Héél erg snel.
Besloten werd dat moeder naar de bruiloft kon komen met hun hulp en dat hebben we geweten. Keurig op tijd kwam de ambulance aan bij het stadhuis in Deventer. De zeer kundige vrijwilligers Fred en Roel maakten het ons wel heel erg makkelijk. Geen minuut weken ze van haar zijde, hielpen haar met zuurstof, drinken en extra medicatie en zorgden er tevens voor dat moeder zich zo comfortabel als maar mogelijk was kon blijven voelen.
Moeder heeft genoten en we zagen haar stralen. Voor de bruid, de bruidegom en de vader was dit onbetaalbaar en het straalde van de gezichten af. En wij, de gasten? Wij waren diep geroerd. We kregen de gelegenheid om ook moeder nog even te mogen feliciteren, een kort praatje met haar te maken. We hebben het met z’n allen mogen vieren. Het is gelukt!!!
Hartelijk dank, Fred en Roel. Hartelijk dank, Stichting Ambulancewens. Dit hadden we niet durven dromen.