Nadat onze moeder tijdens haar opname in het AVL NKI was verteld dat de artsen helaas niks meer voor haar konden betekenen, werden wij via een lieftallige verpleegkundige in het AVL op de hoogte gebracht van Stichting Ambulance Wens (SAW). De brochure is door het hele gezin gelezen, waarna het enthousiasme begon te groeien. Sinds de geboorte van haar kleinzoon, leefde het idee om met zijn allen een keer naar de dierentuin te gaan. Daarnaast is de jongste telg Dex onlangs begonnen met het produceren van geluiden van dieren,die hij in het echt nog nooit had gezien. Dus hoe mooi zou het zijn om onder professionele begeleiding nog een dag zorgeloos te kunnen genieten van elkaar en te kunnen zien hoe Dex voor het eerst in contact kon komen met tijgers, leeuwen, ijsberen en krokodillen.
Binnen het gezin werden de taken verdeeld om alles te regelen, donderdag SAW gebeld en al snel bleek zaterdag het beste uit te komen. Achteraf kon het ook niet beter dan zaterdag zijn geweest. Vrijdag was er een aardige laag sneeuw gevallen, waardoor heel Nederland logistiek op zijn gat kwam te liggen. Zaterdag waren de wegen weer begaanbaar en alles daarbuiten was bedekt met een prachtige witte laag.
Nadat de thuiszorg onze moeder had voorzien van de juiste medische verzorging en dagelijkse frisse douchebeurt, stonden Jan en Enrique precies op de afgesproken tijd met de ambulance voor de deur. Na een snelle kennismaking in de woonkamer met een kopje koffie en het uitwisselen van wat ervaringen werd mam op een uitermate comfortabele brancard gelegd en voorzien van een paar warme dekbedden tegen de kou, in de ambulance getild.
De trip naar Rotterdam op zich was al heel bijzonder. Met rijp op alle bomen was het uitzicht vanuit de ambulance sprookjesachtig. En de A4 was ook nog nooit van deze kant bekeken (achteruitrijdend).
Eenmaal aangekomen in Blijdorp werd de groep compleet: Jan, Enrique, pap, mam, 2 dochters, elk voorzien van schoonzoon, Dex en 2 zusjes van mam. Gelukkig waren Jan en Enrique vaker in Blijdorp geweest, waardoor ze precies wisten welke route het handigst was om ervoor te zorgen dat mam het niet koud zou krijgen en de infuusvloeistof niet zou bevriezen. Jan en Enrique hebben zich de hele dag ontfermd over mam, wat ons ook een gerustgesteld gevoel gaf. Ze was de hele dag in de beste handen en voelde zich aantoonbaar op haar gemak bij deze toppers.
Er werd geen pad gemeden, sneeuw of geen sneeuw. We hebben veel dieren gezien en prachtige foto’s kunnen maken. Zeer dankbaar zijn we de Stichting Ambulance Wens voor de oprechtheid en het respect waarmee Jan en Enrique ons op deze dag met mam en ons gezin zijn om gegaan. Ook voor het feit dat de wens zo snel in vervulling kon gaan. En vooral voor het feit dat we deze bijzondere dag met zijn allen hebben mogen delen, dat we er veel mooie foto’s en nog meer mooie herinneringen aan hebben overgehouden.
Eerder dit jaar hebben de waterpolo mannen van ZV Haerlem geld ingezameld om samen nog een keer iets leuks te gaan doen. Pap en mam willen dit geld graag beschikbaar stellen als donatie voor SAW, zodat andere wensen ook in vervuld kunnen worden.
Wij dragen de stichting en vooral Jan en Enrique een warm hart toe en hopen dat al hun wensen mogen uitkomen! Nogmaals grootse dank, vooral namens mam. Ze heeft intens genoten!
Warme groet uit Blijdorp Trees, Marian, Suzanne, Jeroen, Dex, Nico, Karen, Jan en Wil Doesburg Smits-de Rooij