Na het zien van een flyer van Stichting Ambulance Wens, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mijn wens voor mijn opa en oma ingestuurd.
Na een kort en heftig ziekbed is mijn moeder, de dochter van mijn opa en oma, op 4 januari 2010 overleden. Haar wens was om na haar crematie te worden uitgestrooid op -voor ons als gezin zo geliefde- Texel, in zee. Deze wens hebben wij als gezin ook volbracht.
Een ieder van ons die daar behoefte aan heeft kan naar die plek toe. Wij hebben ons echter nooit gerealiseerd dat dit voor haar ouders niet mogelijk was. Ouderdom en ziekte spelen hierin een grote rol.
Steeds bleef het ergens in mijn achterhoofd spelen dat zij niet naar die plek konden. Zelf gaven ze vaak aan daar toch wel behoefte aan te hebben. Na het zien van de flyer heb ik het intakeformulier ingevuld en al snel werd ik door Kees gebeld. Na wat overleg zijn we afgelopen zaterdag naar Texel afgereisd.
Het was onderweg nog wel wat mistig maar eenmaal in Den Helder stond de zon aan de hemel. Bij paal 28 aangekomen hebben we kennisgemaakt met Arjo en Els. Met de auto en ambulance zo dicht mogelijk bij het strand geparkeerd en zo ging oma daar op de strandbrancard. Lekker ingepakt tegen de kou. Opa was zo opgetogen dat hij spreekwoordelijk vleugels had gekregen. Hij ging lopend het strand op, voor het eerst in 45 jaar weer zand onder zijn voeten! Eenmaal bij de plek aangekomen konden zij op hun eigen manier en tempo in gedachten afscheid nemen van hun dochter. Arjo en Els deden er alles aan om het hen zo goed mogelijk naar de zin te maken.
Na afloop hebben we met elkaar nog wat gegeten en gedronken. Het is echt zeer bijzonder om te ervaren dat er mensen zijn die zich zo betrokken en belangeloos voor anderen inzetten. Arjo en Els zijn echte schatten van mensen. Het was een mooie, emotionele maar zeer bijzondere dag. Heel erg bedankt!
Terug richting auto gaf opa aan dat nu alles wat hij had willen afsluiten in zijn leven was gebeurd. Oma was opgelucht, de volgende dag belde ze op om me te zeggen dat ze voor het eerst rustig had kunnen slapen. Een groter plezier hebben we ze niet kunnen doen.