Op 9 september heb ik “stichting ambulancewens” (hierna te noemen SAW) gebeld en gevraagd of ik voor mijn moeder een wens mocht aanvragen. Zij zit in het eindstadium van COPD Gold klasse IV (een combinatie van longaandoeningen). Kees Veldboer (directeur en oprichter) gaf aan dat ik een “intake wensformulier” via de site kon invullen en verzenden. Ik heb toen de wens ingediend nog één keer met haar naar Valkenburg te gaan en een stukje van de Mergelland-route te rijden omdat ze daar vaak met gezin naar toe ging (haar man en zoon zijn inmiddels overleden). Zo gezegd zo gedaan….. in de hoop dat tegen die tijd mijn moeder het nog aankon om te gaan…..
Maar op maandagmiddag de 12e al gaat mijn mobiel en heb ik Kees aan de lijn: die meedeelt “het zou morgen kunnen”. Ik in alle staten natuurlijk!! Ongelooflijk wat snel!!! Bij toeval was ik die dinsdag al vrij en mijn dochter hoefde maar één uurtje naar school (dus snel afgebeld). Meteen mijn moeder gebeld, dat ik eventueel een verrassing voor haar had en of ze het zelf ook wilde! Nou de tranen rolden haar over de wangen en ze vond het helemaal geweldig! Ondanks dat ze benauwd was heeft ze die middag alles wat er nog aan familie bestaat gebeld om te vertellen dat ze naar Valkenburg ging! Ikzelf was de rest van die dag ook in een “euforie” stemming! Zó blij dat ik dankzij de SAW mijn moeder nog een geweldige dag kon bezorgen. Het voelde héél bijzonder, dat “uitgerekend” wij hiervoor in aanmerking kwamen!
Toen bleek ook nog dat de ambulance uit Rotterdam vertrok en aangezien ik en mijn dochter daar wonen, konden we direct al mee met de ambulance! Ik had de avond ervoor al een soort “schoolreisjes” gevoel. En wat een ontvangst door Kees op de vroege morgen, hij vertelde hoe het ooit allemaal is begonnen (wat een hartverwarmend verhaal is dat en wat geweldige man is Kees!).
Daarna kwamen onze begeleiders voor die dag binnen: Eveline en Piet (wat een ontzettend lieve vrijwilligers heeft Kees in zijn team!). Ongelooflijk zorgzaam en ze doen er echt alles aan om je een onbezorgde dag te geven!
Dus van Rotterdam naar Apeldoorn, waar mijn moeder woont. Daar werd de zorg overdracht gedaan door het verplegend personeel gedaan aan Eveline, zodat mijn moeder op tijd voorzien werd van haar medicijnen. En toen werd mijn moeder op de speciale brancard gelegd (met een comfortabel matras en luchtbanden). Ik had nog een corsage voor mijn moeder gehaald, zodat ze echt koningin voor één dag was! Mijn moeder (en mijn dochter en ik uiteraard ook) hebben de hele dag ervaren als één groot feest, waarbij alle zorgen om haar gezondheid helemaal naar de achtergrond verdwenen!
We reden om half elf weg uit Apeldoorn en na twee keer een korte stop onderweg, hebben we in Noorbeek de Mergelland route opgepakt. Het leuke was overigens dat zowel Piet als Eveline de omgeving daar nog niet kenden en zelf ook verbaasd waren hoe mooi het daar is. Daarna heerlijk geluncht in een restaurant met een schitterend uitzicht bij Epen(mijn moeder zat daar regelmatig met mijn vader). Het restaurant was met de brancard alleen bereikbaar door de keuken, en Eveline en Piet regelden een schitterende plek in het restaurant. Het weer was eveneens schitterend! Vervolgens de route verder gereden tot aan de Gulperberg (daar hebben we vroeger hele dagen doorgebracht!). Het was wat bewolkt op dat moment en het leek te gaan regenen, maar écht ongelooflijk, zodra we daar stonden brak de zon door (echt bijzonder!!).
Daar een tijdje gestaan, en zelfs de politie kwam nog even kijken, want die hadden gezien dat er op de Gulperberg een ambulance stond. Zij kwamen assisteren! Ha ha, zij hadden nog niet van de SAW gehoord en Eveline deelde meteen folders uit! En terecht want IEDEREEN moet gewoon van deze stichting en het mooie werk dat ze doen weten (vind ik). Vandaar naar Valkenburg gereden, waar mijn moeder al haar oude bekende plekjes nog een keer gezien heeft. We hebben nog lekker een gebakje gegeten daar. En wederom was de zon heerlijk aan het schijnen (het kon echt niet beter!). Plan was om daar nog een zak patat te nemen, maar niemand had daar na de lunch van die middag en het gebak nog trek in. Tegen zessen zijn we weer richting Apeldoorn gereden. Mijn moeder heeft op de terugweg regelmatig haar ogen even dichtgedaan, want alle belevenissen waren uiteraard best vermoeiend voor haar. Maar wat hebben we gestraald die dag!
Op de terugweg naar Rotterdam hebben we héél gezellig nog met Piet en Eveline bij de grote M gegeten 🙂 en hebben we nog gezellig zitten kletsen! Om 22:50 uur kwamen mijn dochter en ik helemaal voldaan thuis!
Lieve Piet en Eveline (en uiteraard ook Kees) geweldig bedankt voor deze ONVERGETELIJKE ervaring!!