Jan en ik zijn aangemeld bij de Stichting Ambulance Wens.
Woensdag 27 juli stopte de ambulance hier om 10.30 uur.
Chauffeur Joop en verpleegkundige Mariet zijn de vrijwilligers die ons deze twee dagen in de watten gaan leggen.
Om 11.15 uur vertrokken we naar IJmuiden.
Ik lag op een comfortabele brancard met gezellig kussen en dekbed.
Jan zat naast mij in de rijrichting, zo konden we lekker kletsen zonder je in allerlei bochten te moeten draaien.
Onderweg(12.40 uur) stonden we stil voor een verkeerslicht en gebaarde een mevrouw in een auto naast ons.
Mariet deed haar raam open en vroeg wat er was. Mevrouw wilde ook voor iemand een wens aanvragen. Hoe moet dat? En toen pakte Mariet een folder en rekte zich helemaal uit het raam om die aan mevrouw te geven.
Prachtig moment hoor.
Om 13.45 uur kwamen we aan in het appartement.
Jan en ik waren erg onder de indruk.
Vanuit het huis kijk je direct uit op zee.
Het appartementen complex staat op een duin pal aan zee.
We hadden allemaal best trek, dus zijn Joop en Jan broodjes kroket gaan halen.
Dat was heerlijk.
Daarna ben ik buiten op het terras in bed gaan liggen.
Wat was ik moe.
Heerlijk geslapen.
Tegen 16.00 uur zijn Joop en Mariet boodschappen gaan doen.
Wat vinden jullie lekker?
Wat willen jullie drinken of snacken?
Wat eten we vanavond?
Echt waanzinnig dat we echt even achterover mogen leunen en even zelf nergens aan hoeven te denken.
We hebben lekker eten van de plaatselijke Chinees gehad.
Buikjes waren goed gevuld.
Daarna zijn we met ambulance de pier opgereden.
En toen kon ik de zee ook echt ruiken.
Het water kletste tegen de stenen aan.
Tranen liepen over mijn wangen.
Dit wilde ik al zo lang.
We hadden al gezien dat er veel gedoe was op de pier toen we zaten de eten. Ambulance, politie enz. Nu lees ik in de krant dat twee vrouwen op die stenen zijn uitgegleden bij het uitstrooien van as uit een urn.
Pfff, heftig hoor.
Helemaal toen Jan ook bijna uitgleed op die spekgladde stenen toen hij foto’s wilde maken.
Weer terug in het appartement lekker buiten gezeten.
Ik lag in het bed op het terras.
Jan heeft een flinke wandeling over het strand gemaakt met Mariet.
Joop is bij mij gebleven en we hebben gezellig gekletst.
Om 21.45 uur werd het frisjes en zijn we naar binnen gegaan.
Met z’n viertjes nog wat gedronken.
Tegen 23.00 uur waren Jan en ik zo moe dat we naar bed zijn gegaan.
Het bed staat in de woonkamer en voor Jan was er een stretcher, die ook in de woonkamer werd gezet.
Joop en Mariet zijn op hun kamers nog wat gaan drinken.
We hadden afgesproken dat we om 8 uur op zouden staan.
Ik was tegen half 8 wakker maar Jan lag nog lekker te slapen.
Iets na achten heb ik hem maar wakker gemaakt.
Eerst koffie gedronken(ik beker melk) en even een kattenwasje gedaan.
Douchen is te vermoeiend dus dat doen we thuis wel weer.
Daarna heerlijk ontbeten.
Joop had voor hem en Jan een stevig ontbijt gemaakt van bacon
&eggs op krentenbrood.
Mariet hebben het bij een gekookt eitje gehouden.
En toen gingen we lopend vanaf het appartement met de brancard naar het strand.
Blik op oneindig en niet letten op de mensen die je allemaal aanstaren.
Ik had een doel.
MET MIJN VOETEN IN DE ZEE STAAN!!
Dus ik heb mij genesteld in een mega rolstoel die je met een pink over het strand kunt duwen aldus Mariet.
En daar ging ik.
De zee in.
Met de rolstoel, maar ook samen met Jan.
Het gevoel wat ik toen had kan ik niet omschrijven.
Zo intens.
Zo blij en gelukkig.
Wederom tranen.
Ondanks opgerolde broekspijpen werd ik drijfnat.
Maar ik had er alleen maar enorm veel lol om.
Toen nog een stuk over het strand gereden, zo geweldig dat dit mogelijk is.
Jan en ik voelden even de vrijheid en alle last en zorgen vielen van ons af.
En in gedachten hopen en wensen dat we er de volgende keer weer samen staan, maar dan zonder toeters en bellen.
Eenmaal weer terug in het appartement hebben we lekker koffie gedronken met een lekker stuk boterkoek.
Ik werd lekker naar buiten gereden in het bed.
Jan is naar de haven gelopen om even alleen te zijn en ook om mooie foto’s te maken.
Dat heeft hem goed gedaan.
Joop en Mariet hebben het appartement opgeruimd en schoongemaakt.
We nemen brood mee voor onderweg.
En dan is het alweer zover.
We vertrekken weer naar Assen.
Om 13.50 uur reden we de parkeergarage uit.
De hele terugreis ging voorspoedig.
Ik heb een hele tijd geslapen.
Het is natuurlijk ook erg vermoeiend geweest.
Jan en ik hebben een lekker kleurtje gekregen door de zon die beide dagen volop heeft geschenen.
De weergoden zijn heel goed voor ons geweest.
Rond 16.15 uur waren we weer thuis.
Joop en Mariet hebben nog even een kop koffie gedronken en zijn toen in de ambulance gestapt.
Ze hadden nog een flinke rit voor de boeg.
Eerst Marit naar Arnhem brengen en dan gaat Joop verder naar Rotterdam.
Dus die heeft flink wat reisuren gemaakt.
VRIJWILLIGERSWERK,
Vrijwilliger zijn,
is vrijwillig, maar
niet vrijblijvend.
Is verbonden, maar niet gebonden.
Is onbetaalbaar,
maar niet te koop.
Is positief denken.
Is positief doen.
Met als enig doel voor jezelf en de ander
een goed gevoel.
Dit gedichtje las ik in het appartement en sluit me daar helemaal bij aan.
Het is geweldig hoe deze mensen zichzelf helemaal inzetten om het een ander naar de zin te maken.
Eenmaal thuis hebben Jan en ik de tijd genomen om even tot rust te komen.
Gewoon bijkletsen over wat we hebben meegemaakt.
We voelen ons even opgetild uit het leven van zorgen en wachten e.d.
Moe maar ook uitgerust.
Jan heeft meer dan 200 foto’s gemaakt.
Daar gaat hij iets moois mee doen.
En ik ga een speciaal album maken van deze twee dagen.
Kunnen we daar weer even in bladeren als we het weer een moeilijk moment hebben.
Bij thuiskomst lag er ook een envelop uit Noorwegen.
Voor opa een tekening/kleurplaat van Liam en van Noelle een blauw voetje op papier gemaakt.
Tessa had voor mij een mooi speldenkussen gemaakt.
Ook is er een nieuwe DVD aangekomen van E.R. en daar hebben we 1 aflevering van gekeken.
Om 22.45 uur lagen we in bed.
Gesloopt maar gelukkig.
Gistermiddag nog gebeld door dr. Nossent.
Hij vertelde wat ik al verwacht had.
Geen HU voor mij.
Maar ze waren zich wel bewust van mijn zuurstoftekort.
Die is ernstig bij geringe inspanning.
Maar Fred die gelijk met mij gescreend is, is zaterdag succesvol getransplanteerd.
Hij ligt alweer op de verpleegafdeling.
Dat geeft Jan en mij weer hoop.
Dit jaar zullen die longen zeker komen.
Wij zijn er nu weer helemaal klaar voor.
WWW.AMBULANCEWENS.NL
TEL: 010 2265516
DOE EEN DONATIE WANT ZE VERRICHTEN FANTASTISCH WERK!!