Het is heel bijzonder als je als terminale botkankerpatient een laatste wens mag bedenken, die deze stichting ook nog wil verwezenlijken.
Mijn verhaal:
Vorig jaar ben ik via een goede vriend uit Ede in het circuit van de Alpe d’HuZes terechtgekomen, omdat hij met zijn bedrijf medesponsor is van dit grootse evenement.
Ik was toen ook in de gelegenheid zelf naar Alpe d’Huez te gaan, ondanks het feit dat ik toen al een beenamputatie had en in een rolstoel zat. Wat een ontroering, emoties, saamhorigheid en bovennatuurlijke krachten komen er dan los !
Dit jaar zouden er een aantal Lionsvrienden , enthousiast geworden door mijn verhalen, ook de beroemde berg gaan bedwingen. Afgelopen januari hadden zij zelfs al een tandem geregeld voor mij, zodat ik ook mee zou kunnen fietsen. Helaas ging mijn gezondheid zo hard achteruit, dat die optie niet meer mogelijk was. Ik was zelfs niet meer in staat om de reis naar Frankrijk te maken.
Enkele oud-collega’s van Marja maakten ons erop attent, dat er een Stichting Ambulance Wens bestaat, die ons eventueel naar Frankrijk zou kunnen brengen. Dat lukt mij fysiek helaas niet meer, maar dit jaar kon men voor het eerst in een supportershome het spektakel ook in de studio in Hilversum volgen.
Dat leek ons een fantastisch alternatief: met anderen die ook betrokken zijn, de verrichtingen volgen van ruim 4000 wielrenners die allemaal voor het zelfde doel, het KWF, de berg opfietsen. Toch even iets anders dan samen voor de tv zitten!
Wij zijn die donderdag 9 juni om 13.00 uur opgehaald door Anita en Hans van Stichting Ambulance Wens, die ons op een rustige en professionele wijze begeleid hebben naar de studio in Hilversum.
In de studio stond ons een komplete verrassing te wachten. We werden met de brancard speciaal begeleid naar de ruimte waar zo’n 70 supporters zaten. Vervolgens werd ik geïnterviewd in de live uitzending. Daarna mocht ik nog kijkje nemen in de echte studioruimte, waar weer een interview volgde en ik een zelfgekozen nummer van de Beatles (Hey Jude) mocht aankondigen.
Zo blijkt maar weer dat Stichting Ambulance Wens deuren opent, die anders gesloten blijven.
Moe, maar zeer voldaan waren we ‘savonds om half 10 weer thuis.
Anita en Hans, wij zijn nog steeds aan het nagenieten van deze dag en we worden overstelpt met leuke reacties van mensen die mij op de radio gehoord hebben.
Aan ieder die het maar horen wil, zullen wij zeer enthousiast verhalen over de activiteiten van de SAW en wij zullen proberen op allerlei manieren aandacht te vragen voor deze schitterende initiatieven.
Het kan terminale ( kanker)patienten een ongelooflijke inspiratie en kick geven om nog een poosje door te gaan. Bij ons is dat in ieder geval zeer goed gelukt, waarvoor zeer hartelijke dank!
Met vriendelijke groeten,
Rob en Marja Roza