Geachte medewerkers en vrijwilligers,
Wat een prachtige dag hebben wij, samen met mijn vader, mogen beleven op 19 november! Op 16 november is mijn vader naar Gasthuis Sravana in Doetinchem gegaan om in alle rust zijn laatste dagen door te brengen.
Amper twee maanden geleden is bij hem Non-Hodgekin ontdekt en tevens een tumor op de dunne darm. Nadat drie weken geleden bekend werd dat de vooruitzichten niet goed zijn, heeft hij in overleg met de artsen in het VUMC besloten van verdere behandeling af te zien. En sindsdien zagen wij zijn gezondheid snel achteruit gaan.
Bij aankomst in Gasthuis Sravana werd hem gevraagd of hij nog speciale wensen heeft. Geëmotioneerd vertelde hij dat het zijn wens is om nog één keer naar zijn zoon in Groningen te willen om zijn nieuwe huis te zien. Maar hij realiseerde zich meteen dat dit niet haalbaar meer is.
Tot onze verbazing vertelde één van de zorgcoödinatoren, dat dit wél mogelijk is. En zij vertelde ons over het bestaan van de Stichting AmbulanceWens. We werden allemaal enthousiast, maar met het oog op de broze gezondheid van mijn vader, moest in dat kader dan wel haast gemaakt worden.
Wat schetst onze verbazing dat ’s middags al een verzoek is ingediend en dat wij ’s avonds al een telefoontje ontvingen dat de ambulance vrijdags om 10 uur zou voorrijden. Tranen van vreugde bij ons en kippenvel bij iedereen die het horen wilde.
De volgende dag, 17 november, de dag van mijn vaders 81ste verjaardag. Een mooier cadeau kunnen we hem niet geven. En alweer tranen van vreugde bij een ieder.
Dat betekende wel, dat we heel snel aan de slag moesten in het huis van mijn broer Bas. Hij was immers één week geleden verhuisd, het merendeel stond nog in dozen. Het bericht gaf mijn broer energie om alle dozen uit te pakken, boekenkasten in elkaar te zetten, de vloer te dweilen, lampen op te hangen, etc. Om onze vader goed te kunnen ontvangen in een gezellig ingericht huis.
Vrijdag 19 november is het dan zover! Om 10 uur stonden de vrijwilligers van Stichting AmbulanceWens voor Gasthuis Sravana. De verzorgenden hebben het voor elkaar gekregen dat hij toch nog aangekleed wilde worden en we hebben gezamenlijk een kopje koffie gedronken in de eetkamer. Mijn vader kreeg beer Mario overhandigd, als mascotte van de Stichting AmbulanceWens.
De reis kan beginnen…
Een rit van ruim 2 uur van Doetinchem naar Groningen. Onderweg op een parkeerplaats er nog even uit om de benen te strekken en wat frisse lucht op te snuiven. Om 12.30 uur staan we al in Groningen buiten om mijn vader en moeder te verwelkomen. Het is een emotioneel weerzien tussen vader en zoon.
Mijn broer geeft mijn vader een persoonlijke rondleiding door zijn appartement. We nuttigen gezamenlijk de lunch, met eigengemaakte erwtensoep, vers gebakken broodjes en salade. En ondanks dat hij de afgelopen dagen nauwelijks nog heeft gegeten en gedronken, laat hij het zich vandaag goed smaken. Na een uur is mijn vader zo moe, dat hij even op bed gaat liggen om uit te rusten. Om half drie nog even een gezamenlijke foto en terug naar Doetinchem. Om 17 uur zijn we weer terug in Gasthuis Sravana. Moe, maar voldaan! Mijn vader wil nog even de benen strekken en gaat met de rollator nog even naar de eetkamer om bij te komen van de reis en de vrijwilligers en medewerkers te bedanken voor dit alles.
Op zondag 21 november is mijn vader ’s ochtends rustig ingeslapen.
De herinnering die jullie ons hebben gegeven als gezin is van onschatbare waarde. Wij danken jullie voor jullie inzet.
Met diep respect wat Stichting Ambulancewens voor elkaar krijgt en een grote pluim voor de begeleiding.
Mede namens mijn moeder
Elze & Hans en Bas