Het voortraject
Op dinsdag, 27 juli 2010 is de wens van Frans om een bedevaartstocht naar Kevelaer te mogen maken door de Stichting Ambulance Wens in vervulling gegaan.
Deze stichting vervult de laatste wens van mensen, die lijden aan een ongeneeslijke ziekte en niet lang meer te leven hebben.
Aan deze laatste wensvervulling zijn geen kosten verbonden alles geschiedt op vrijwillige basis.
De wens van Frans werd mij ingegeven door Minet Jacobs van Buurtzorg Nederland, die Frans al geruime tijd verzorgt.
Na het intakeformulier op dinsdag, 20 juli 2010 te hebben doorgemaild aan deze stichting had ik op diezelfde dag drie uur later al telefonisch contact met een bureaumedewerker, die de planning regelde.
Aan het verzoek van Frans was een zodanig hoge urgentie toegekend dat hij al op dinsdag, 27 juli 2010 zijn bedevaartstocht naar Kevelaer kon maken.
Veel waardering voor de snelheid van handelen van deze stichting, die heel goed onderkende dat de fysieke toestand van Frans in deze snel handelen noodzaakte.
De dag zelf.
Minet was om 6.30 uur bij Frans om hem de dagelijkse zorg te verlenen.
Omstreeks 8 uur zat Frans, enigszins gespannen, startklaar in afwachting van de dingen die gingen komen.
Ondertussen was de ambulance, bemand door chauffeur Roel en ziekenverzorgster Mariet gearriveerd.
Ook huisvriend Rien , broer Arnold, zus Annie en neef Harry kwamen binnen.
Om 9 uur gingen wij op pad.
Frans met Annie en Harry in de ambulance en de rest volgde in de auto van Rien.
Het weer was wat bewolkt – heerlijk koel – voor Frans kon het niet beter.
Tegen 10 uur waren wij in Kevelaer en na wat gemanoeuvreer met de ambulance stonden wij voor de zij-ingang van de grootste en ook mooiste kerk van Kevelaer, de Maria basiliek.
De H.Mis met drie heren was net begonnen en toen wij in de kerk kwamen was net de consecratie aan de gang…dus nog mooi op tijd.
Frans was zichtbaar ontroerd door de H.Mis met als hoogtepunt het ontvangen van de H.Communie door de geestelijke, die de dienst leidde…een zeer emotioneel moment!
Wij waren getuige van een geweldig moment in het leven van Frans. Menig traantje werd weggepinkt.
Na de dienst hebben wij de basiliek binnen nog bezichtigd. Het viel op dat Frans ook oog had voor allerlei details, die hij dan met Rien besprak. Frans was echt in zijn element.
Ondertussen werd ik in de kerk aangesproken door enige pelgrims, die geboeid toekeken naar het tafereel dat zij zagen…een man op een brancard, vergezeld door een aantal mensen die hem met zorg omringde.
Zij vonden dat uniek. Ook wij realiseerden ons dat hier een gebeurtenis plaatsvond die je maar zelden in je leven meemaakt.
Vervolgens zijn wij naar de nabij gelegen Genade kapel gereden.
Ook daar was Frans in zijn element. In de kapel hingen ondermeer allerlei borden en schildjes van bedevaartstochten vanuit Nederland.
Hij wist zich te herinneren dat er ergens ook een geel bordje van een bedevaartstocht uit Bergharen moest hangen.
Helaas hebben wij dat bordje niet kunnen ontdekken…wel een uit Wijchen en Ravenstein.
Het was onvoorstelbaar te zien hoe een mens, die zo ziek en nog maar zo weinig levenskansen heeft, nog zoveel geestdrift en energie kon opbrengen.
Hierna hebben wij – met Frans in ons midden – nog geruime tijd vertoeft op het terras van een nabij de kapel gelegen restaurant en van deze bijzondere dag genoten.
Frans had voor een ieder een woord van dank op de wijze, zoals alleen hij dat kan. .
Het maakte grote indruk te zien hoe sterk Frans mentaal was…zo ziek en zo afhankelijk…en toch zo opgetogen over alles wat er om hem heen gebeurde.
Alle indrukken van deze dag met bijbehorende emoties hadden hem ondertussen erg vermoeid gemaakt.
Mariet en Roel hebben daarom omstreeks 14.00 uur besloten weer terug te gaan naar Molenhoek.
Daar aangekomen hebben wij nog enige tijd gezellig doorgebracht in de achtertuin van zijn huis.
Frans was erg vermoeid en trok zich in zijn rolstoel terug achter in de tuin waar hij al spoedig in een lichte slaap viel.
De dag samenvattend.
Ondanks het feit dat de bedevaartstocht naar Kevelaer voor Frans zeer vermoeiend was heeft hij toch intens van deze tocht genoten.
Hij vond het een geweldige dag vol met dierbare herinneringen.
Wij voelen het als een voorrecht deze unieke dag met hem te hebben mogen delen.
Een dag om nooit meer te vergeten!
Tot slot de begeleiders van Frans op deze dag.
Allereerst een bijzonder woord van dank aan onze ambulance-medewerkers, Roel en Mariet…Jullie zijn echt kanjers!
Voorts verdient ook Rien lof voor zijn aanwezigheid op deze dag. Immers in deze voor Frans zo moeilijke tijd van zijn leven gaf hij op deze wijze hem de nodige steun.
Dan broer Arnold en zus Annie. Jullie aanwezigheid en voortdurende zorg aan hem deed Frans goed en was hartverwarmend!
Tot slot Ria, partner van Frans. Zij had een heel moeilijke dag immers haar steun en toeverlaat zal binnenkort niet meer in ons midden zijn.
Rest mij zelf nog iets over deze dag te vertellen.
Ik beschouw het als een eer aan de laatste hartewens van Frans te hebben mogen meewerken en de gehele dag daarbij aanwezig te mogen zijn. Ik ben daar heel dankbaar voor!
Toen ik op dinsdag, 3 aug. 2010 bij Frans op bezoek was en hem dit verslag had voorgelezen merkte hij op dat “de bedevaartstocht naar Kevelaer voor hem een onvergetelijke dag was geweest”.
Wij – Roel, Mariet, Rien, Arnold, Annie, Ria en Harry – hebben dit heel graag en met heel voor liefde voor Frans gedaan
Ubbergen, 3 augustus 2010
Harry