Afgelopen maandagochtend kwam er een verpleegster op mijn bed zitten,
( nu doen ze dat wel vaker dus daar kijk ik niet van op)…….het wordt spannend als ze zeggen, ” vanavond gaat door, je mag er heen”.
Van naar huis gaan was nog geen sprake, dus mijn vraag was dan ook al snel…”Waarheen?”
En het wordt helemaal totaal van deze planeet als zij dan antwoord met “Naar Gordon Ramsay…..in Amsterdam”.
Serieus waar, op dat moment heb ik ernstig getwijfeld over haar verstandelijke vermogens.
In euforische toestand mijn zusje gebeld die (thank God) al onderweg was naar Groningen.
Aan de telefoon had ik geen antwoord op haar vragen, sterker nog, ik had zelf geen fllauw idee waar ik het zelf over had.
Om drie uur des middags stond er een brancard met twee alleraardigste broeders in mijn kamer.
Ze kwamen mij ophalen, het was mijn dag en we gingen naar Gordon Ramsay in Amsterdam……..
Geloof mij…….ik was echt totaal, volkomen overweldigd.
En het ging……..in de Ambu, met mijn zusje naast me, twee leuke kerels voorin en veel lol naar Amsterdam.
Lieve mensen, het is echt te veel om in woorden samen te vatten hoe ik dit heb ervaren en wat me daar in de Theaterfabriek is overkomen……
Een hand, een gesprek en twee lamskoteletten van Gordon himself om mee te beginnen.
Een vreselijk leuke, lange conversatie met Herman den Blijker (die enpassant ook even binnen kwam wandelen). Een gesigneerd boek, een pan (met nagerecht) en een waanzinnige knuffel van Sir Ramsay op het eind van de show.
Ja, ik heb gejankt……………en daarom heb ik er ook geen woorden voor………dit heeft zoveel, zoveel, zoveel voor mij betekent dat ik dit de rest van mijn leven meedraag als een uitzonderlijk warme kruik.
Ook vond ik het heerlijk dat mijn zus erbij kon zijn.
Dank je wel coco!!! Love You!
Uiteindelijk was het Maatschappelijk Werk in het UMCG die de bal aan het rollen bracht.
Op een voorstreffelijke, briljante manier geregeld en uitgevoerd door de Stichting Ambulance Wens.
Mijn dank gaat dan ook zeer zeker uit naar deze stichting!!!
Deze mensen, zo’n stichting maakt Nederland zoveel mooier. Mijn welgemeende dank!
www.ambulancewens.nl
En ja, ik ben rap met mijn mond, niet bang voor emoties………………..maar dit…………….
Ik kan nu alleen maar stil zijn……….
RS
Het is nu een maand geleden dat Rob overleden is en ik vond het nu wel een goed idee om zijn verslag van die onvergetelijke dag te sturen….
Groetjes van Corine Mobbs