Daar staat ie dan; HET vervoermiddel dat er voor zorgt dat we met mam een mooi weekend bij de zee kunnen zijn.
Welkom Hans en Marianne, die direct mams hart stelen met de ambulance beer. Haar nieuwe vriendje wijkt niet meer van haar zijde. We zijn onder de indruk van de professionaliteit en het gemak waarmee ze samen met ons zorgen en nadenken.
Dan is het zover, we vertrekken richting Rotterdam, mam en onze tante in de ambulance met het uitzicht. Want dat vindt mam geweldig, naar buiten kijken en het landschap zien veranderen. Anouk, Sandy, kleine Tess en onze verpleegkundige Pascal in de auto er achteraan.
Kopje koffie onderweg en de benen strekken en dan zijn we tegen een uur of 1 in het huisje. (Belgisch) Limburgs gebak en cake laten we ons allemaal smaken en dan is het tijd om te touren. We zien de zee, havengebieden en mooi huizen en panden.
Dan tegen een uur of zes zijn we terug in het huisje en nemen we afscheid van Marianne en zeggen we tot morgen tegen Hans.
Mam heeft zo veel indrukken opgedaan dat ze eerst even gaat slapen. De rest van de avond zitten we gezellig te kletsen en kijken we de al gemaakte foto’s.
Zondag
Hans komt met zijn nieuwe collega Elly om er weer een mooie dag van te maken. Mam heeft gisteren aangegeven dat ze de echte zee wil zien en waar kan dat beter als in Scheveningen. Het magische duo vindt dit geen probleem en zo vertrekken we richting Den Haag.
Genieten is het woord dat in ons opkomt. Mam gaat de pier op en geniet van de wind, de zee, en de geluiden.De laatste keer dat ze bij de zee is.
Dan is het tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar ons mooi Limburg.Hier wacht het thuisfront en zorgen we dat Elly en Hans met een goed gevulde maag richting huis gaan.
Lieve mensen van de stichting Ambulancewens; er zijn geen woorden om jullie te bedanken voor het genieten wat we hebben kunnen doen. BEDANKT!
Riet Michiels-Hanssen
Anouk Michiels
Sandy Michiels en Tess
Annemie od Camp-Hanssen