Het is dinsdag 9 maart 2010 en de stralende zon is bezig de dag een gouden rand te geven.
Want dat het een heel bijzondere dag gaat worden is zeker! Hoe kan het ook anders als keurig op tijd de ambulance helemaal uit Rotterdam is gearriveerd. Stichting Ambulance Wens staat voor de deur van het verpleegcentrum Weezenlanden in Zwolle en rolt de gele brancard naar de kamer van mijn zus. Ze is er helemaal klaar voor, ze heeft er zo heel veel zin in.
De verpleegkundigen staan glunderend klaar om te helpen en ook de verpleegarts is er, want het is immers haar patiënt die ze een dagje ‘moet missen’. Het gaat prima en de mascotte, het olijk ogende Ambulancewens-beertje krijgt natuurlijk ook een plekje op de brancard.
Stralend weer begeleidt de ‘ambulance-met-ruim-uitzicht’.
Via een mooie route rijden we naar het knusse restaurantje in Wissel bij Epe. Waar je op een warme zomerdag zo heerlijk op het terras kunt zitten en eventueel een partijtje minigolf kunt spelen. Bertus, de innemende eigenaar, staat al klaar als de ambulance het parkeerterrein opdraait. Want hier gaat deel één van de wens in vervulling. Samen met twee goede vrienden gaan we hier eten. Mijn zus wilde graag een heerlijke bouillon en dan een lekkere macaronimaaltijd. Nou, dat was perfect geregeld door Bertus, waarvoor niets teveel was.
De ambulancevrijwilligers Henny en Daaf, wat een heel fijne en bijzonder vriendelijke mensen, deden alles om het optimaal te laten zijn. Grote waardering en respect voor deze mensen! Het was in dit knusse eethuisje even een gouden moment. Zoals eigenlijk de hele dag een aaneenschakeling van gouden momenten was.
Na de heerlijke macaronimaaltijd waar we met zijn zessen van gesmuld hebben gaan we naar het Dierenparkje van Wissel. Deel twee van de wens is nu aan de beurt. Al is het nog niet getooid in voorjaarsgroen, het is heerlijk om daar in de heerlijke zon met haar gouden stralen te lopen. Lekker buiten, lekker in de frisse lucht. Ook al weer iets heel speciaals. Want wanneer je alleen maar op je bed ligt in je mooie kamer, en hoe liefdevol de verzorging er ook is, dit is een gouden moment. Buiten in het zonnetje! Kwetterende dieren, ook genietend van de zon, zien de gele brancard met mijn zichtbaar genietende zus langs gaan. Ze zullen vast in hun dierenwijsheid gedacht hebben dat ze een wel heel bijzondere bezoeker langs zagen gaan. En zo wordt het tijd om weer naar ‘huis’ te gaan.
Nog steeds schijnt de zon, het kan niet op deze dag. We arriveren weer in Zwolle. Daaf, de chauffeur krijgt van mijn zus een groot compliment voor zijn fijne rijden. Op haar kamer, waar het comité van ontvangst al klaar staat, verpleegkundigen zijn altijd paraat, bedankt mijn zus Henny en Daaf voor deze geweldige dag. De mascotte van de Stichting Ambulance Wens ligt boven op het bed en kijkt met berenwijsheid veel betekenend in het rond. Want alleen de Ambulancewens beer weet wat er in mensen omgaat die een ‘gouden dag’ hebben beleefd die de Stichting Ambulance Wens mogelijk maakt. We hadden nog geen naam voor deze vriendelijke beer, maar ik denk dat we hem Kees noemen. Ja, die Kees… die dit allemaal voor elkaar heeft gekregen. Waar ik zo’n sympathiek telefoongesprek mee mocht voeren. Mensen die met een gouden hart zorgen voor een gouden dag!
Het laatste woord…. BEDANKT!
Alies en Wim.