De grootste wens van mijn moeder was om nog eens een dag naar Texel te gaan. Mijn zus, Grea, had van Stichting Ambulance Wens gehoord via de verzorging van mam en besloot het intake formulier in te vullen. Niet lang daarna kreeg ze een telefoontje, de wens zou vervuld worden maar één dag zou wat te veel van het goede zijn voor mam. Ze heeft twee hersentumoren en daardoor erg snel vermoeid. Kees stelde voor om een nachtje te blijven slapen op het eiland. Mam glunderde helemaal toen ze dit voorstel hoorde. Dit was natuurlijk helemaal geweldig, had ze niet durven dromen. Op 7 en 8 juni zou dit allemaal gaan gebeuren.
Zondag 7 juni waren Hans en Anita om 09.45 uur bij ons in Westerbork. Om 10.30 uur vertrokken we richting Texel. We hadden de boot van 13.30 uit Den Helder en waren om 14.00 uur op ons zeer geliefde eiland. We zijn toen eerst naar het hotel, de Pelikaan, gegaan. Mam wilde graag naar Oudeschild om daar bij “Veronica” kibbelingen te eten. We hebben daar ook de Ark van Noach bekeken, erg indrukwekkend. Na een lekkere wandeling met prachtig weer wilde mijn moeder naar Texel Airport. Daar hebben we lekker wat gedronken en zijn weer naar het hotel teruggegaan. Even opfrissen en toen in de lounge wat gedronken. Mam slaapt normaal veel, maar vandaag wilde ze niet slapen, ze wilde alles meemaken. We hebben gegeten en zijn Hans en Anita met mam naar de kamer gegaan, omdat ze nu toch wel moe begon te worden.
De volgende dag hebben we eerst een wandeling in de Koog gemaakt om vervolgens naar het strand te gaan. Mam was in geen jaren op het strand geweest. Niet was Hans en Anita te veel, ze zijn helemaal naar de strandopgang gereden en we hebben haar met brancard en al zo op het strand getild. Vlak bij het water stonden we. Ze heeft hiervan zo genoten. We zijn anderhalf uur op het strand gebleven en hadden fantastisch weer erbij. Nadat we even koffie hadden gedronken in de strandtent wilde ze nog graag naar de zandsculpturen. Prachtig vond ze ze en we hebben ook hier weer erg van genoten.
Ja en aan zo’n mooi weekend komt dan een eind. We hebben nog even vis gegeten in Oudeschild en zijn met de boot van 17.00 weer naar de overkant gevaren.
Thuis vroeg natuurlijk iedereen hoe het was en ze vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat ze voor 200% genoten had.
Kees, Hans en Anita, we willen jullie dan ook van harte bedanken dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt voor mam. Het kon niet beter.
___________________________