Aan Kees Veldboer en alle lieve medewerkers van Stichting Ambulance Wens.
Een telefoontje naar Stichting Ambulance Wens enige weken geleden was voldoende om een laatste wens van onze sportvriendin in vervulling te laten gaan.We zijn een hechte vriendinnenclub, die al jarenlang elke week sporten op een sportschool.Buiten de sportschool maakten we met elkaar korte vakantietrips en bezochten theaters en concerten, een hechte vriendinnenclub. Helaas is een van de vriendinnen vorig jaar ernstig ziek geworden, en het is zover gekomen dat ze nu uitbehandeld is.
Bij een van onze bezoeken aan haar gaf ze de wens te kennen om nog eens langs het strand te willen , naar de zee te kijken, de zeelucht opsnuiven en weer eens echt buiten te willen zijn, daarnaast zou ze ook nog graag de bloembollenvelden weer eens in bloei willen zien.
Met deze wetenschap was inderdaad een telefoontje naar Stichting Ambulancewens voldoende,om de wens van onze vriendin Wil kenbaar te maken.
Ik sprak met Kees Veldboer, de oprichter van deze stichting, hij verzekerde mij dat dit absoluut geen probleem is en zei vervolgens, zeg maar wanneer en waar we haar moeten ophalen en alles komt in orde.
Op 3 mei j.l. was het dan zover, s’morgens om 11 uur werd Wil opgehaald, we hebben eerst met de meiden en met haar koffie gedronken beneden in de hal van het ziekenhuis, dat was voor haar een verrassing dat we er met z’n allen waren, ze is daarna de ambulance ingegaan en we reden richting het Noordwijkerstrand, want de ambulancechauffeur had ons verzekerd dat hij daar het strand op kon rijden, zo gezegd, zo gedaan, ze werd het strand opgereden en Wil genoot van de zeelucht, het strand en we troffen het met mooi weer.
We hebben met z’n allen geluncht in een strandpaviljoen , met uitzicht op zee, de brancard werd naar binnen gereden, dat gaat geweldig goed, de medewerkers van onze ambulance zijn wel wat gewend en het viel me op met hoeveel respect dit ook van het horecapersoneel van het strandpaviljoen werd opgepikt.
Nadat we hadden gegeten en gedronken en Wil d’r ijsje nog had verorberd, want met ijs kan je Wil wel verwennen dat smaakt bij haar altijd, zijn we naar de bloembollenvelden gereden, we boften dat er nog zoveel velden in bloei stonden en onze vriendin genoot ervan., de ambulance kon er heel dicht bij komen, zodat ze er van dichtbij ervan kon genieten.
Ca. 16.00 uur zijn we weer richting het ziekenhuis gereden, want de vermoeidheid begon wel parten te spelen, het is ongelooflijk prettig hoe er met zorg aandacht wordt besteed aan de patient van de medewerkers van de ambulance, professioneel, attent en lief.
Trouwens het beertje wat ze van de ambulanceverzorgers kreeg is de hele rit mee geweest, daar was ze erg blij mee.
Ik wil namens de vriendinnen de Stichting Ambulancewens heel hartelijk danken voor alle zorg die ze gedurende deze dag hebben besteed aan onze vriendin, het is geweldig dat deze Stichting er is voor patiënten zoals onze Wil en toch nog een beetje vreugde kunnen mee geven in hun laatste periode, nogmaals hartelijk, hartelijk dank, we hebben een donatie gedaan, want daarvan bestaat deze Stichting, ik hoop dat jullie dit nog heel lang kunnen doen.
Groeten
Erzsike Euwe
__________________________