Vader, die niet meer mobiel is en verblijft in een zorgcentrum te Hunsel, werd hierdoor in de gelegenheid gesteld zijn dochter in Den Dolder te bezoeken.
Uitgerekend op zijn 81ste verjaardag, 17 mei om 10 uur arriveerde de ambulance bestuurt door Sander in begeleiding van Elly.
Deze twee mensen, beiden vrijwilligers, werden door ons hartelijk onthaald, zij waren al vroeg uit Rotterdam vertrokken op deze jammer genoeg regenachtige zondag, de dag waarop de meeste mensen in Nederland vrij zijn, deden ze hun job met veel toewijding.
Op een professionele manier werd Pa op de brancard gelegd en kreeg een prachtig pluche mannelijk beertje aangeboden welk net zo was gekleed als Sander.
Misschien is het een leuk idee richting de Stichting, om ook een vrouwelijke variant te ontwerpen als vertegenwoordigster van “Elly”.
Korte tijd later, na het instellen de GPS, waren we al op weg naar Den Dolder.
Pa genoot zichtbaar van de rit, straalde en glunderde, keek zijn ogen uit naar het voorbij glijdende landschap.
Na een voorspoedige reis, gezellig kletsend met onze beide vrijwilligers arriveerden we anderhalf uur later op de plaats van bestemming Den Dolder, gelegen in een prachtige bosrijke omgeving.
Zijn beide dochters samen met hun echtgenotes en kinderen zorgden voor een warm onthaal.
Weldra zaten we met zijn allen te genieten van de koffie met vlaai, het begin van een gezellige middag, met als het middelpunt van de belangstelling het feestvarken!
Wij allen, maar vooral Pa, genoten met volle teugen en dat is natuurlijk precies waar het om gaat.
Pa scheen over een onuitputtelijke energie te beschikken, daardoor liep het wat verder uit dan verwacht, maar Sander en Elly gaven te kennen er geen problemen mee te hebben, wat een inzet van deze twee vrijwilligers!
Ook lof voor de verzorging van Pa, niets was hun te veel!
Maar zoals aan alles komt een eind, ook aan deze middag, het werd tijd afscheid te gaan nemen.
Na het handen schudden, kussen en de vele bedankjes begaven we ons richting Hunsel, alwaar we om zeven uur arriveerden.
Medebewoners en verzorgers van het complex sloegen ons nieuwsgierig gade.
Eenmaal binnen vond de overdracht plaats tussen de verzorging en “onze vrijwilligers” met wie we inmiddels een vertrouwde band hadden gekregen.
Het einde van een schitterende onvergetelijke dag, een prachtige ervaring voor ons allen en vooral voor Pa.
Elly en Sander moesten nog dik anderhalf uur rijden voor ze thuis waren!
Namens de familie, bedankt voor jullie tomeloze inzet!
Ook bedanken wij de stichting, die dit alles mogelijk maakte.
De stichting kan een donatie tegemoet zien voor deze geweldige prestatie en om dit werk in de toekomst te kunnnen voortzetten.
Met de overtuiging dat meer mensen de mogelijkheid krijgen om zo een mooie dag te mogen beleven.
Peter. Mennen.
____________________________________