Op 4 April kreeg ik te horen dat ik 18 April vrij moest houden. Maar mij werd niet verteld waarom. Op 7 april kreeg ik te horen dat ik naar de musical Tarzan zou gaan. Ik had dit al zolang op mijn verlanglijstje staan. Dat ik er eigenlijk van uit ging dat het niet meer zou lukken. Aangezien het naar mijn idee moeilijk was om een ambulance in te huren en een voorstelling van een brancard af te volgen.
Vrienden van het verpleeghuis waar ik lig. Hadden dit alles op touw gezet dat ik ondanks alles toch zou kunnen gaan. En hebben dus Stichting ambulance wens ingeschakeld.
Op18 april werd er op mijn deur geklopt om half twaalf. En daar stonden ze dan twee mensen van Stichting Ambulance wens. Met een ontzettende leuke beer. Die nu liefkozend naast mij zit.
Heel de afdeling in rep en roer. Bewoners die vanaf de zijkanten mee leefden uit hun kamers. Werd ik op de brancard gehesen.. En kon het grote avontuur beginnen. Ik mocht een iemand meenemen. En dat was mijn tante geworden. Dit omdat zij altijd mee gaat naar het ziekenhuis. Dat ook mijn enigste bezoekjes buiten de vier muren zijn. Wilde ik ook graag iets ontzettends gaaf met haar delen.
Na een lange vermoeiende pittige rit. Kwamen we aan in voor mij grote wereld. Scheveningen. Onderweg was zo mooi dat je op de weg kon kijken. Ik had het gevoel de hele wereld is van mij. Het leuke was dat je dus wel naar de mensen kunt kijken maar de mensen niet naar jou. Dat zorgde voor leuke tavrelen en lachsalvo’s
Mensen die in hun neus pulken. Mensen die echt proberen naar binnen te gluren. Geweldig.
Aangekomen bij het circus theater. Werden we opgewacht door een piccolo. Prachtig in rood pak. Deze was wel even in de was. Want vroeg goh is er binnen iets gebeurd omdat ze de ambulance hebben gebeld? Euhm nou nee was het antwoord van de chauffeur.
Dus uitgeladen. Ik en naar binnen. Wat een geweldig gebouw. Je waande je echt in een walhalla van glim glim en andere toestanden. Gelukkig mochten wij al de zaal in zodat de mensen al iets minder staarden. Maar er bleek iets mis gegaan te zijn met kaartjes. Waardoor we niet op de goede plek waren.
En dat betekende dat we helemaal aan de andere kant van de zaal moesten zijn, wat dus weer betekende de zaal uit omlopen en er daar weer in. Maar op dat moment was er al een erehaag van mensen gevormd. Ik had echt het gevoel dat ik de koningin was. Of misschien Paris Hilton kan ook.
Die zaal in. Bleek dat ze niet helemaal goed alles berekend hadden. Waardoor ik een beetje schuin naast het toneel kwam te liggen. Ach joh ik ben al in de zaal vond het al helemaal geweldig. Dus voor mij kon de show beginnen.
De gehele show werden we bij gestaan door Coen.
Coen was er met de zaklamp. Vertelde wanneer er harde geluiden waren of lichtflitsen. Coen was super.
De show is van het begin tot het einde indrukwekkend. Af en toe flink een traantje weg pinkend van het huilen maar soms ook van het lachen.
Na de voorstelling moesten wij even in de hal wachten. En werden wij weer binnen geroepen. En daar kwamen ze aanlopen oef bibber bibber. De hoofdrolspelers. John Vooijs als Tarzan. En Bente van den brand als Jane. En daar lig je dan met je mond vol tanden. Dit had ik in mijn stoutste dromen niet kunnen dromen.
Van zenuwachtigheid wist ik even niets meer uit te brengen. En het maakte werkelijk alles goed voor al dat gedoe rondom de plekken. Maar dit jeetje. Dus natuurlijk een fotomomentje.
Het waren echt 5 hele mooie minuten.
Na de meet and great nog even wat aandenken gekocht in de giftshop. En ook daar werden we behandeld als koninginnen. Ja ja sorry was ook een koning bij .
Eenmaal weer buiten. Zijn we naar de boulevard gereden. En heb daar de heerlijke zee mogen ruiken. Mmm zee het was mee heerlijke eten’s geuren. Maar dichterbij de zee was het de zee natuurlijk. Nog even wat gedronken bij een strandtentje. En heerlijk genoten van de zon de zee de mensen. Gewoon dat je de wijde wereld om je heen hebt. Dus vooral genoten van de vrijheid.
Daarna nog even een lekkere hamburger bij de Mc Donalds. Echt werkelijk was mijn dag kon niet meer stuk.
De terug weg in slaap gevallen. En alles kwam nog even voorbij. Ik hing daar bij Tarzan in de lianen.
Mensen van de Stichting Ambulance Wens ontzettend bedankt voor deze onvergetelijke dag. Ik heb er ontzettend van genoten en kan hier heel erg lang op teren.
Zonder jullie was dit alles niet mogelijk geweest.
Lieve groetjes Alma Bosman
_______________________