Dit stukje zal niet lang zijn.
Wel hoop ik dat mijn hart voelbaar zal zijn.
Een ervaring die voor mij voelt als een wonder: dat ik zomaar op een
donderdagochtend in een ambulance lig die mij door twee zorgzame
vrijwilligers naar het strand vervoert.
Voor mij is het strand in mijn leven altijd een plek geweest waar ik graag
ben, maar dat hield op omdat ik in een gewone auto niet meer daar kan komen.
Op deze dag waren er meerdere momenten dat ik volledig volschoot.
Aan het begin was dat zo, toen ik me realiseerde dat het ècht, ècht waar
was wat er gebeurde.
De zorg die ik van de vrijwilligers en van mijn gezin mocht ontvangen; in
de rolstoel in zee kunnen staan met m’n voeten in het
water; de lucht, het strand, het weidse: het was allemaal zo fijn.
De aanwezigheid van “onze twee mannen” maakte dat er 100 % rust en
veiligheid was, en ook dankzij de zorg van mijn man en kinderen kon ik
heerlijk zorgeloos genieten.
Dank voor deze dag! Hij staat in mijn en onze herinnering gegrift!
Johanna van Harten
______________________________