De eerste keer dat er tumoren werden ontdekt was ik 20 jaar. Helaas kwam het terug toen ik 25 was. Na een periode van ziek zijn en nadat ook de chemo niet aansloeg, werd er aan mij mede gedeeld dat ik uitbehandeld was. Er waren een aantal wensen die ik nog wilde verwezenlijken. Twee wensen konden vriendinnen van mij voor mij realiseren, maar de laatste wens werd lastiger. Ik wilde nog heel graag naar Eurodisney. Ik wilde graag nog één keer in een wereld vol magie zijn, met de sprookjes en de prinsessen én mijn grote wens was om dat te delen met mijn broer en met twee vriendinnen van mij.
Vriendinnen van mij hebben toen de Stichting Dream Foundation aangeschreven. Zij hebben samen met de Stichting Ambulance Wens mijn grote wens weten te realiseren. Binnen 1,5 week tijd was het geregeld. De sponsoren waren gevonden, het hotel was geboekt en het draaiboek van Eurodisney was klaar.
Op 5 juli om 8.45 maakte ik kennis met Hans en Jan van de Stichting Ambulance Wens. Rond 9.15 vertrokken we met de ambulance naar Eurodisney. Om 15.00 kwamen wij aan en na het inchecken in het Disneyland Resort Hotel, zijn wij het park binnengegaan. Doordat ik ook niet lang meer kon zitten in de rolstoel, ben ik met de brancard door het park gegaan. De verpleegkundige (Afke) die mee was zorgde voor mijn medicatie en Hans en Jan begeleidde mij de twee dagen in Eurodisney door het park. Hun zorg raakte mij diep. Continu keken ze of het goed met me ging, of de brancard op andere hoogte moest en hielpen ze mij met in en uitstappen van de attracties.
Het eerste wat we zagen toen we het park binnen kwamen was de eurodisney trein met disneyfiguren als Pluto erop. Na dit te hebben gezien zijn we richting Fantasyland gezien. Dank zij de easy access pas konden wij de attracties in zonder te hoeven wachten. De attracties Pinokkio, Sneeuwwitje, Peter Pan en It’s a small world, waren geweldig! De sfeer die er hangt, hoe alles gemaakt is, ronduit schitterend. Daarna hebben we een parade gekeken. Allerlei disneyfiguren kwamen mij begroeten, Babbel, Sneeuwwitje en het konijntje van Alice in Wonderland. Het was na deze parade tijd geworden om even te rusten en in de avond zou er nog een parade zijn, die ik graag wilde zien.
Na mijn slaapje, gingen we kijken naar de lichtjesparade. Aangezien de schemering was ingezet, was het prachtig om alle wagens, lichtjes en muziek te zien en te horen. Het absolute hoogtepunt van Eurodisney kwam daarna. Het Doornroosje kasteel werd verlicht, op het kasteel was een lichtshow te zien, er was prachtige muziek en toen kwam het schitterende vuurwerk. Dit was voor mij een heel mooi en ontroerend moment. Wat ben ik blij dat ik dit nog heb mogen meemaken. Moe, maar voldaan zijn we terug gegaan naar het hotel.
De volgende dag, mochten we voor de officiële openingstijd van het park, het park al in. Dit was voor mij een heerlijk moment om mijn gekregen zakgeld op te maken. Kijken en snuffelen in alle winkeltjes én op zoek naar cadeautjes voor de mensen thuis. Ik wilde heel graag voor mijn ouders, voor mijn oma en voor mijn lieve neefje en nichtje wat meenemen. Na de nodige ideeën, winkeltjes in en uit te zijn geweest, ben ik geslaagd!
Daarna zijn wij op weg gegaan naar de prinsessenlunch. Terwijl de anderen aan het eten waren genoot ik van de prinsessen die dansten met hun prins, de muizen van assepoester en de sfeer die er hing. Ook kwamen ze allemaal even gedag zeggen en ben ik met hun op de foto geweest. Vooral assepoester was erg leuk, ze sprak vloeiend Nederlands.
Na de lunch wilde ik nog één attractie in, Pirates of the Caribbean. Dit had ik niet willen missen en zeker na afloop niet. Jack Sparrow, met zijn grappige maniertjes, kwam me gedag zeggen. Wat heb ik om hem moeten lachen!
Na al deze avonturen was het tijd om terug te gaan naar huis. In de ambulance heb ik veel geslapen en voordat ik het wist was ik weer thuis. En thuis wachtte mij nog een verrassing, het hele huis stond vol met witte en rode rozen. Deze twee dagen voor mij waren sprookjesachtig mooi. Ik ben erg blij dat ik dit met mijn broer en met mijn twee vriendinnen heb beleefd. Ik ben ook erg dankbaar dat de Stichting Dream Foundation dit heeft kunnen regelen en dat de Stichting Ambulance Wens zulke kanjers hebben gestuurd, die mij zo fantastisch begeleid hebben. Een van de mooiste dingen vond ik dat Hans en Jan nog een mailtje na afloop hebben gestuurd met hoe ze het vonden. Zij schreven dat het prachtig was dat hoe zij als buitenstaanders geen buitenstaanders waren. Dit geeft aan, hoe wij het met zijn allen hebben ervaren. We waren één team, we zorgden met zijn allen voor elkaar en deelden de lol. Iedereen bedankt!
Veel liefs,
Vanessa Quirante Bellón
________________________