Even voorstellen, Pleun Reedijk 70 jaar, sinds 1½ jaar levend met de
diagnose uitbehandelt ( mooie tumor in rechterlong en een aantal kleine
broertjes en zusjes in de linkerlong. Maar vandaag geen tijd om daaraan te
denken, al jarenlang koester ik de wens om een tocht te maken met een boot
op groot water en vandaag gaat deze wens in vervulling dankzij een e-mail
die mijn dochter gestuurd heeft aan stichting Ambulance Wens.
Zelfs de zuster van hospice De Patio, waar ik verblijf, is een uur eerder begonnen
met haar dienst om te zorgen dat ik gewassen en netjes gekleed ben. Om negen
uur is de prachtige ambulance met mij gereed voor vertrek. Grote ramen
waardoor ik de hele rit naar buiten kan kijken zonder dat men naar binnen
kan gluren, leuk om te zien hoe mensen naar binnen proberen te kijken maar
niets anders zien als donkere ramen. Onze chauffeur houdt de wagen keurig
tussen de lijntjes en de zuster die naast mijn bed zit weet leuke
verhaaltjes te vertellen. Wat mij betreft kunnen we doorrijden naar Madrid
zo comfortabel lig ik op deze mooie brancard, maar we rijden noordwaarts
richting Amsterdam. Omstreeks half elf zijn we aan de steiger waar de
Meander afgemeerd ligt waarop we de vaartocht zullen ondernemen. We maken
kennis met schipper Evert, Inge en scheepshond Joey. Kees (onze chauffeur)
en Evert dragen mij met een speciale stoel via de steigers aan boord en daar
wordt ik geïnstalleerd in een comfortabele stoel. De beide 400pk motoren
komen tot leven en de vaarreis is begonnen, via Pampus en het Markermeer
richting Volendam.
Inge heeft gezorgd voor een heerlijke lunch op het achterdek, daarbij
geholpen door mijn kleindochter. Op het Markermeer is het druk met grote
en kleine zeil en motorboten. Mijn beide dochters liggen te zonnen op het
voordek en achter het schip heeft zich een peloton meeuwen verzameld die in
een rechte lijn meevliegen. De zon speelt met de hekgolven van de Meander,
een schitterend gezicht om te zien. Het besef dringt tot mij door dat dit de
laatste maal zal zijn dat ik zo iets moois samen met mijn gezin mag meemaken
en de tranen kan ik dan ook niet bedwingen maar daar is dan weer de zuster
die met een arm om mijn schouder en een paar mooie woorden dat het vandaag
een dag is om te genieten en dank zij haar lukt mij dat ook weer.
We naderen Volendam en de schipper heeft gezorgd dat er voor
ons een mooi plekje aan de kade is gevonden. Met de rolstoel gaan we voor
een uurtje het dorp in waar ook uiteraard een foto in traditionele
klederdracht gemaakt moet worden. Met het hele gezin omkleden is natuurlijk
een hilarisch gebeuren en het gelach is dan ook niet van de lucht en zowaar
het is nog een leuke foto geworden ook. Maar aan alles komt een einde en dus
vertrekken we weer richting Amsterdam.
De schipper heeft zogenaamd nog een klusje te doen buiten en ik moet dus
maar even het roer nemen. Dat valt even tegen, ondanks het feit dat ik veel
tijd aan het stuur van een vrachtwagen heb doorgebracht valt het niet mee om
dit prachtige schip in een rechte koers te houden en als het dan ook wat
drukker wordt in de buurt van Amsterdam ben ik blij dat de schipper het weer
van mij overneemt.
Na het afmeren in de haven volgt het afscheid wat voor mij erg emotioneel
is, want wat moet je als dank zeggen tegen die fantastische mensen die met
hun schip, hun tijd en hun geld klaar staan om een wildvreemde de dag van
zijn leven te bezorgen, met woorden is dit niet te doen en ik hoop dat zij
dit begrijpen.
De terugreis naar Dordrecht gaat uiteraard gepaard met files maar wat kun je
anders verwachten als je in spitstijd langs Utrecht moet. Na nog een hapje
gegeten te hebben in mijn bijna thuis huis (zoals het genoemd wordt) is het
ook tijd om afscheid te nemen van het team van Ambulance wens. Ook nu zet
mijn dank zich om in emotie want ik weet echt niet wat te zeggen tegen deze
fantastische mensen die er alles voor over hadden om mij en mijn kinderen
een prachtige dag te geven.
Ook namens mijn kinderen dank ik het team van Ambulance Wens en Vaar Wens.
Pleun.
Kijk voor een uitgebreid foto verslag bij gebeurtenissen.
_______________________
