‘Nog nooit waren einde en begin voor ons zo met elkaar verweven’
Deze tekst maakte deel uit van een gedicht dat wij samenstelden voor op het geboortekaartje van onze dochter Lyanne die op 2 mei 2008 het levenslicht zag.
De zwangerschap wat normaal een periode van voorbereiding en blijde verwachting is, werd vanaf de zesde week overschaduwd door een vreselijk bericht. Onze (schoon)moeder, nog helemaal blij en ontroerd door het nieuws dat ze voor de eerste keer oma zou worden, kreeg de onvoorstelbare mededeling dat ze leed aan alvleesklierkanker die niet meer te genezen was. De verwachte levensverwachting werd door de artsen gesteld op enkele maanden…
Vanaf dat moment was alles dubbel: enerzijds de babykamer inrichten, anderzijds de vraag of oma alles nog mag meemaken. Daarom besloten we haar zoveel mogelijk bij alles te betrekken. We vertelden haar het geslacht, de namen die we bedachten en lieten een pret-echo maken waarvan we haar lieten meegenieten. Zo verstreken de maanden en nam haar gezondheid verder af. De onzekerheid bleef maar langzaam kwam het besef dat haar en onze gebeden verhoord werden: zij zou haar kleinkind nog kunnen vasthouden!
De geboorte van Lyanne verliep die 2e mei voorspoedig maar doordat moeder koorts kreeg wat werd behandeld met antibiotica, moesten beiden uit voorzorg nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Daarom konden zij voorlopig nog niet naar opa en oma in Nijverdal. Oma was namelijk al te zwak om per auto naar Apeldoorn te komen.
Een tijdje geleden werden wij geattendeerd op Stichting Ambulancewens en het fantastische werk wat zij verrichten. Dat was wellicht dé oplossing. Wij vulden op de website het intakeformulier in en werden diezelfde avond door Kees nog opgebeld. Hij wilde graag onze wens vervullen en opa en oma ophalen en naar Apeldoorn vervoeren. Op 6 mei was het zo ver: helemaal vanuit Rotterdam reden Kees en Ineke naar Nijverdal om opa en oma op te halen en naar Apeldoorn te brengen. Wij waren ondertussen ‘s morgens thuisgekomen uit het ziekenhuis dus was het extra fijn hen in ons eigen huis te ontvangen.
Het moment dat oma haar kleindochter in haar armen kon sluiten was een emotioneel en onbeschrijfelijk moment. Hier hadden we al die maanden samen op gehoopt dit mee te mogen maken! Zij hadden cadeautjes meegenomen voor Lyanne waaronder een armbandje met gravure. Zo heeft ze een blijvende herinnering aan haar oma. De kraamhulp maakte in de woonkamer een warm badje klaar om Lyanne in te wassen, haar eerste in haar eigen huis. Zo verstreken de uren en was het veel te snel weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. Er moesten immers nog de nodige kilometers terug naar huis worden gereden.
Het was een onvergetelijke middag waar we Kees en zijn team ontzettend dankbaar voor zijn!! Wij vertellen ondertussen iedereen die het horen wil over jullie fantastische werk en hopen dat jullie er nog lang mee door mogen gaan!
Hartelijke groeten,
Reyn, Angeline & Lyanne de Niet
Apeldoorn
Opa en oma van Engen
Nijverdal
______________________