Vrijdag 21 maart. We hebben een verrassing voor je: Je gaat naar het concert van de Eagles op 4 april a.s.. Dat kan niet! Met mijn ziekte en de energiebeperking houd ik dat niet vol. Je gaat met de ambulance naar Rotterdam onder medische begeleiding, alles is geregeld door Stichting Ambulance Wens. Mamma en wij (de twee dochters) gaan ook mee. Dit had ik nooit verwacht en ik moest ook een traantje laten.
Donderdag 3 april, ruim op tijd komt de ambulance. We moesten nog wat eten, want het spreekuur bij de hematoloog was erg uitgelopen.
Om zes uur vertrokken we richting Ahoy. Daar aangekomen worden we via een zijingang naar binnen gebracht. We hebben veldplaatsen (maar buiten het veld) en met een hoog ingestelde brancard kan ik mooi over de hoofden heen kijken. Ik heb een perfect zicht op het podium.
Acht uur begint het concert, ik ben benieuwd hoe lang ik het vol houd, maar daar maak ik me geen zorgen over. Bij het nummer “Hotel California” krijg ik het weer te kwaad, wat fantastisch dat ik dit zo kan mee maken!
Het concert duurt tot ongeveer elf uur en ik heb het helemaal gehoord en gezien! Eerder weg gaan was geen optie en liggend op de brancard was het goed uit te houden. Als ik had moeten zitten of staan was ik allang weg geweest. Tijdens het laatste nummer worden we verzocht te vertrekken om de grote drukte voor te zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Om twaalf uur waren we weer thuis, helemaal nog vervuld van die avond.
Ik wil via deze weg sowieso Hennie en Joost bedanken voor de professionele begeleiding tijdens dit evenement
maar natuurlijk ook de Stichting Ambulance Wens en Mojo Concerts die dit mogelijk hebben gemaakt.
____________________________