In de eerste week van Januari werden mijn ouders
verrast door vrienden. Zij hadden weten te regelen dat mijn ouders op bezoek
konden komen bij mijn zus en mij. Dan denkt men natuurlijk, pak de auto en ga
een lekker bakkie doen. Maar zo eenvoudig gaat dat al jaren niet meer. Mijn
vader heeft nu ongeveer een jaar of 6 COPD in een zeer ernstige vorm. Hij komt
al jaren niet meer verder dan Enschede, simpelweg omdat hij niet genoeg energie
heeft en al moe is als hij opstaat van zijn stoel. Als je dan gemiddeld 200 km
bij elkaar vandaan woont, is het wel duidelijk hoe groot de verrassing was op
het moment dat mijn ouders toch bij ons op bezoek konden komen. Op 13 januari
was het zover. Na een onrustige nacht voor mijn vader kwamen Kees en Han mijn
ouders rond 10.00 uur ophalen in Enschede voor een rondje nederland. Onderweg
heeft mijn vader heerlijk kunnen rusten op de brancard, terwijl mijn moeder er
relaxed naast kon zitten. Haarlem werd bereikt omstreeks 12.00 uur waar ik
samen met een aantal vrienden klaar stond met koffie en heerlijke zelfgemaakte
appeltaart. Na een uurtje van kletsen en inspectie van de nieuwe keuken werd
het tijd om weer op de brancard te kruipen om naar het zuiden van holland te
toeren.
Wij zijn Kees en Han gevolgd om ook de belevenissen bij mijn zus mee te maken. In Vlaardingen aangekomen eerst maar eens naar haar nieuwe praktijk gereden. Op de foto een nieuwe praktijk bekijken is een ding, maar het live zien geeft natuurlijk veel meer indruk. In de rolstoel is mijn vader van ruimte naar ruimte gereden. Op zijn gezicht was duidelijk te zien hoe blij hij was om het allemaal te kunnen zien. Als laatste etappe zijn we met z’n allen naar het huis van mijn zus gereden om daar tot rust te komen en even een hapje te eten. Het was een gezellige maaltijd, waarbij je bijna zou vergeten dat Han en Kees nog een behoorlijke rit voor de boeg hadden. Rond 18.00 uur zijn mijn ouders huiswaarts gegaan. Met een gemengd gevoel hebben we afscheid genomen van elkaar. Het was een geweldige dag met veel plezier. Heeeel (Jochem Myjer) veel dank uiteraard aan Han en Kees. Wat zij gerealiseerd hebben is met geen pen te beschrijven.
Oh ja en om het logistieke verhaal wel compleet te maken, vertrokken Han en Kees rond een uurtje of 9 uit Enschede richting Rhoon. Een topdag van 15 uur, ECHT geweldig.
Met vriendelijke Groet,
Haarlem
__________________________