Zomaar even een stukje over hoe bizar het leven kan zijn en dat er heden ten dagen toch nog mensen zijn die geheel vrijwillig zich inzetten voor anderen die het even hard nodig hebben.
Mea en ik in Rotterdam, net een beetje alles op een rijtje aan het zetten over het feit dat mijn zuster ongeneeslijk ziek is en chemo’s of bestralingen niet meer helpen. Mea zelf bezig om borstkanker te overwinnen is op dit moment al niet “lekker” en krijgt uitvalverschijnselen. Met mijn zuster gaat het snel berg afwaarts.
Op dit moment krijgen wij te horen dat Mea een kwaadaardige hersentumor heeft die niet operabel is, krijgt medicijnen en zijn de bestralingen inmiddels begonnen.
In deze bizarre tijd lig dan je schoonzus ver weg in Zutphen en wordt je geconfronteerd met je eigen situatie. Mea kan inmiddels haar arm niet meer gebruiken en lopen is uit den bozen tevens zijn lange afstanden in de auto een kwelling en die ontzettende vermoeidheid gaat maar niet weg.
Hoe nu naar Hanny mijn zuster, Mea wil graag naar haar toe om het verwerkingsproces af te ronden en geen losse eindjes te laten ontstaan.
Via een kennis krijgen we te horen over Ambulancewens.nl. Wat is dit een geweldige uitkomst. Na wat heen en weer bellen en een inschrijvingsformulier kan Mea per ambulance vervoerd worden zodra dit nodig is.
Helaas is dit zeer snel.
De plechtigheid is op 28 september 2007, Mea wordt op deze dag met de ambulance opgehaald om naar Diemen te gaan of was het nou Dieren een kleine miscommunicatie waar toch wel even om gelachen moet worden.
Dit alles was voor Mea best emotioneel maar toch ook zo ontzettend blij met het ambulancepersoneel wat een kanjers. Vriendelijk, zorgzaam en zo attent. Na ruim anderhalf uur zijn we er. Deze geweldige mensen hebben zich totaal weggecijferd zodat wij afscheid konden nemen van mijn zuster. Na de plechtigheid was Mea bijna versteend van de kou en kreeg van hun een heerlijke voetmassage voor aanvang van de terugreis en extra dekens.
Bij aankomst in Rotterdam werd zij in bed gelegd, en werd er afscheid genomen. Zij wilden absoluut niets weten van een extraatje wat Mea graag wilde geven, wat fijn dat deze mensen er zijn.
Hierbij willen wij Stichting Ambulance Wens hartelijk danken voor de goede zorgen en fijne begeleiding.
Peter en Mea Brus
____________________________