Dineren aan zee

DINER AAN HARGEN AAN ZEE 5 SEPTEMBER 2007.

 
Ik heb een hersentumor en was na enige tijd revalidatie weer thuis en redelijk stabiel en vele lieve mensen brachten mij een bezoek, waaronder ook mijn lieve vriendin Sylia.

 
Wij hadden het idee om nog een keer lekker aan het strand te gaan eten met uitzicht op zee, doch  het weer liet dat toen nog niet toe en ruim drie weken terug kwam ik weer door insulten plotseling in het ziekenhuis terecht, zodat het er niet meer van kwam.

Mijn lieve broer Gerie las een artikel in het blad Nestor waarin stond dat de Ambulance Wens een viertal maanden bestond, die mensen helpt hun laatste wens in te vullen met vervoer door een professionele ambulance met professionele vrijwilligers als ondersteuning.

 
Eerst twijfelde ik nog doch toen ik mij wat beter voelde en wist dat er professionele vrijwilligers bij waren durfde ik het aan.

Om een uur of drie in de middag werd ik opgehaald en Sylia begeleide mij in de ambulance en heeft mij tijdens de heen- en terugrit gezelschap gehouden.

Het werd Hargen aan Zee met een restaurant rechtstreeks aan het strand en de zee en de ambulance kon tot voor het restaurant komen, mijn broer en schoonzus gingen rechtstreeks naar Hargen aan Zee.

Ik werd met de brancard naar binnen gereden en daarna een paar pasjes met de rollator en ik zat aan het raam met ruim uitzicht op zee en strand.

Wij hebben heerlijk  gegeten, ik heb gamba’s genomen, wij hadden prachtig uitzicht over het strand en de zee en ik heb genoten zoals allemaal en het wonderlijke was, ondank het donkere en bewolkte weer, dat plotseling de hemel recht boven ons open brak en de zon zichtbaar was, een wonderbaarlijk moment, alsof hij zich speciaal voor ons liet zien en wilde zeggen achter de wolken schijnt toch altijd weer de zon, dat was heel bijzonder, een kippenvel moment.

Het was een geweldige middag/avond en ik heb het goed volgehouden van 15.00uur tot 21.30 uur tot ik terug was.

 Ik kreeg er veel energie van en was helemaal niet moe, ik heb genoten van het uitzicht, genoten van het heerlijke eten en wij hebben allemaal nog een sorbet na genomen. Genoten van het gezelschap, het was helemaal top, het was een geweldige middag en een groot cadeau, tussen alle cadeaus die ik de laatste maanden ervaar al zijn het de laatste maanden van mijn leven, het zijn eigenlijk, ondanks het verdriet, prachtige maanden, ik ervaar zoveel moois, zoveel liefde, zoveel warmte en dit was weer zo een, ja, prachtige middag.

Iedereen heeft genoten en zijn net zo diep dankbaar dat zij dit mogen meemaken als ik.

 Kees en Bianca, ik bedank jullie uit het diepst van mijn hart voor deze prachtige ervaring aan het einde van mijn leven hier op aarde. Dit soort cadeau’s geven mij de kracht en de steun om het vol te houden en ook nog te kunnen genieten.

Ik vind jullie echt topmensen en vindt dat jullie fantastisch werk doen. Ik heb diepe bewondering voor jullie “keep up the good work” en ik wens jullie nog heel veel mooie wensen van bijzondere mensen toe.

Marja Kempers

                             ______________________