Doordat er bij mij kanker werd geconstateerd werd ik genoodzaakt om met intensieve zorg ergens te gaan wonen,. Dit werd de Beukenhof van Zorginstellingen Loosdrecht. Doordat mijn eigen mogelijkheden zo beperkt zijn door mijn ziekte kwam ik hierover in gesprek met het teamhoofd van de afdeling Zonnebloem waar ik verblijf. Tijdens dit gesprek kwam mijn voorliefde voor water en varen en boten aan de orde, waarop hij aangaf in gesprek te gaan met de welzijnscoördinator. Zij heeft contact gekregen met de stichting Ambulancewens van Kees Veldboer. Kees reageerde snel al en gauw kwam ik in gesprek met de welzijnscoördinator die mij vertelde dat ik een dagje mee kon gaan varen. Ik zou gehaald en gebracht worden door de ambulance en zou een hele dag uit varen gaan in de havens van Dordecht, Sliedrecht en Rotterdam. Al gauw werd er een datum geprikt en dit werd zaterdag 14 april 2007. Maar toen kwamen de zenuwen letterlijk boven water, kan ik dat wel, ik ben toch wel heel erg ziek en gaat me dit wel lukken. Toen de nachtzuster mij in de ochtend medicijnen gaf en ik nog even lekker in mijn bed kon blijven liggen, voelde ik me helemaal goed zodat ik dit aankon. Iedereen zwaaide mij uit en wenste mij veel plezier. Het werd echt een dagje “uit” want de afdeling had ook voor koekjes, brood en frisdank gezorgd.
Beneden in de receptie gekomen kwam de ambulance om 09.00 uur voorrijden. Toen werd ik voorgesteld aan Kees en Rob en ik mocht kiezen of ik in de stoel wilde zitten of op bed. Ik koos voor de stoel want ik voelde mij enorm goed. Tijdens de rit heb ik een leuk gesprek gehad over alles en nog wat met “de Jongens” en voordat wij het wisten waren wij na een uurtje rijden op de plek van bestemming. De schipper stond al bij het hek te wachten hij was onderweg inmiddels gebeld dat wij er aan kwamen. Voorgesteld aan de schipper en nog 2 medewerkers van de boot, misschien wel matrozen. Wij met z’n allen aan boord. De twee heren van de ambulance gingen ook mee de hele dag en stonden deze dag elke minnut voor mij klaar. Geweldig deze service. Onder het genot van de zon die heerlijk was op het achterdek, een bakkie koffie en thee met een broodje, werd de geschiedenis van de sleper verteld door schipper Jan. De sleepboot was gebouwd in 1904 en vroeger leefde er een heel gezin op deze boot. De schipper een enthousiast verteller en met heel veel passie voor de boot die hij helemaal in originele staat heeft teruggebracht. Na een half uur gingen wij varen en werd door de schipper de geschiedenis van het oude Dordrecht verteld. Ook wist hij alles over boten en schepen die in de havens lagen de hele geschiedenis te vertellen. Erg interessant. Ook de historie over de oude grachtenpanden waren indrukwekkend. Ik kwam ogen te kort. Na twee uur varen zijn wij rustig teruggegaan naar de aanlegplaats. Nadat wij eerst nog op het achterdek een broodje hebben opgepeuzeld en limonade hebben gedronken hebben wij nog even met elkaar alle indrukken doorgenomen. Deze waren zo overweldigend dat ik zo moe was geworden dat ik op de terugreis “luxe” op de brancard in de ambulance lag. Natuurlijk werden daar ook foto’s van genomen en ging de terugreis van start naar Loosdrecht. Ik blijk onderweg een heerlijk tukkie te hebben want in mijn idee stonden wij binnen 10 minuten in Loosdrecht. Wat helemaal fantastisch was, was dat ik met de brancard naar mijn eigen afdeling en kamer werd gebracht door “de Jongens” Kees en Rob. Wat een kanjers. Dit stukje geeft mij nog eens de gelegenheid om “de Jongens” heel, heel hartelijk te bedanken voor de service en de mogelijkheid om deze onvergetelijke fantastische dag mee te maken. De schipper en zijn mannen krijgen de hartelijk groeten en ook super bedankt voor deze zorg. En ik hoop dat dit project voor zeer vele mensen van de grond komt.
Herman Huitema, Loosdrecht 16 april 2007.
Verhalen
Verrassingsdag en Bootreis door de havens van Dordrecht, Sliedrecht
