Ik ging op transport naar het Dijkzicht ziekenhuis in Rotterdam voor een behandeling.
Ik werd opgehaald door de ambulance,Kees Veldboer en Linda de Jong waren de ambulance medewerkers, ik weet het nog als de dag van gisteren het ging als volgt;
Ik zou om 12 uur opgehaald worden door de ambulance voor de behandeling. De broeders kwamen binnen en ik werd klaargemaakt om vervoerd te worden.Ik lag dus inmiddels op de brancard entoen werd er gebeld vanuit het Dijkzicht ziekenhuis dat de behandeling uitgesteld was en ja toen kreeg ik de keus. Terug mijn bed in in het Vlietland ziekenhuis in Schiedam of gewoon naar Dijkzicht. Ik koos dus gewoon om verder te gaan naar het Dijkzigt ziekenhuis omdat ik toch al op de brancard lag.
Vervolgens vroeg Linda in de lift waar ik heen wilde gaan.Ik dacht dat ze een geintje maakte dus ik zei;”kom, we gaan een biertje drinken in de hoek (Hoek van Holland)”. Dat redden we dus niet kreeg ik als antwoord en ja, beetje laconiek was ik er ook nog onder omdat ik veronderstelde dat ze een geintje maakte.Maar toen bleek het serieus te zijn.Ik vroeg dus of ik naar het Westerhoofd van Vlaardingen mocht om afscheid te kunnen nemen van de havens en het water.(ik ben vroeger zeeman geweest en heb jarenlang gevaren).
We kwamen aan bij het Westerhoofd en werd vervolgens op de ponton gezet van de oude Shell verpont.Ik heb daar echt genoten zeker ook om het feit dat het lekker weer was en dat ik samen met mijn zoon kon genieten van de boten en het mooie weer en het water.Het was voor iedereen een emotionele ervaring, zeker voor mij omdat ik dacht dat dit echt het laatste was. Na 3 kwartier daar gestaan te hebben werd ik weer in de ambulance gezet en stond mijn zoon samen met Kees te overleggen, wist niet waarover.
De verrassing was enorm groot toen Kees op een vrijdag daarna ineens aan mijn bed stond om te vertellen dat ik een rondvaart zou krijgen op de Spido in Rotterdam. Dat was echt een enorme verrassing. Dat bleek dus besproken te zijn bij de ambulance door mijn zoon en Kees.
Ik werd dus de woensdag daarop opgehaald door Kees en een andere ambulance medewerker,Linda was helaas verhinderd.
Ik werd dus op de Spido gezet op een brancard en ik heb enorm genoten van de rondvaart. De kapitein van het schip heeft ook alle medewerking verleend en heeft zichzelf ook over mij bekommerd.Heb eigenlijk samen met de kapitein de wetenswaardigheden van Rotterdam kunnen vertellen aan de broeders en mijn zoon. Ik heb een heerlijke en zeker ook een ontroerende tijd meegemaakt op de Spido. Ik vind het vooral leuk omdat ik nog steeds regelmatig contact heb met Kees en Linda, zij zijn persoonlijk betrokken bij mijn situatie en dat doet mij goed omdat er nog steeds mensen zijn die nog om andere geven. Het is zo dat ze nog steeds regelmatig op ziekenbezoek komen bij mij.
Kees en Linda zijn daar een goed voorbeeld van, zij hebben hun hart op de goede plaats.
Dit heeft mij allemaal zeer ontroerd in mijn laatste weken die ik nog heb.Helaas is het zo en ik hoop dat er nog meer mensen zijn zoals Kees en Linda zodat ze nog meer mensen die in dezelfde situatie zitten als ik ook een laatste wens te kunnen laten vervullen. Zo heeft Kees mij ook verteld over een terminaal jongetje die ze toen op de middenstip van De Kuip in Rotterdam hebben gezet. Als dit soort verhalen hoor in mijn positie ken ik me volledig indenken hoe die mensen zich voelen op dat moment.Ik ken u uit eigen ervaring vertellen dat dat kleine gebaar van iemand anders een enorm impact kan hebben op een persoon en dat bedoel ik in positieve zin.
M.L.Stefanutto
Orginele brief van Mario Stefanutto