SLIEDRECHT – Mijn man (en vader van onze kinderen) is sinds 2000 als gevolg van een herseninfarct lichamelijk beperkt. In de afgelopen jaren heeft hij steeds mogelijkheden moeten inleveren en werd zijn leven steeds beperkter. Recent heeft hij te horen gekregen dat hij aan het laatste stukje van zijn leven bezig is. Een verdrietige boodschap.
Een verzorgster in het verpleeghuis waar hij woont vroeg of er iets was wat hij nog graag wilde doen. Hij zou graag nog een keer naar het Spoorwegmuseum gaan en zij heeft een aanvraag voor hem ingediend. In zijn werkzame leven was hij machinist bij de Nederlandse Spoorwegen en in privé tijd was hij ook veel met treinen en alles wat daarbij hoort bezig. Hij had ook een grote modelspoorbaan. Naar mate hij beperkter werd bleef hij bezig met het spoor en treinen, nu vooral in de vorm van films kijken over treinen.
Op 7 augustus stond om 10.30 uur een wensambulance klaar om hem mee te nemen naar Utrecht naar het Spoorwegmuseum. Ook 2 dochters, een broer van mijn man en ik konden mee. Chauffeur Jaap en verpleegkundige Marjan was niets te veel om het mijn man naar de zin te maken. Zij deden er alles aan om hem dingen van zo dichtbij mogelijk te laten bekijken. Hij had een topdag en voor ons was het ook een dag met een gouden randje.
We hebben samen mooie herinneringen gemaakt, die niemand ons meer kan afnemen.
Dank je wel voor een prachtige dag,
Rita van der Bent