Mijn man -die ongeneeslijk ziek is in een ver gevorderd stadium- had nog een grote stip op de horizon. Hij wilde nog zo graag de geboorte van zijn kleinzoon meemaken en het kindje in zijn armen voelen. Het kindje was al een grote wens die door eiceldonatie van een jonger zusje mogelijk werd gemaakt. Helaas was het voor mijn man niet meer vol te houden en werd er voor palliatieve sedatie gekozen. Op dat moment werd het kindje geboren, 4 weken te vroeg. “Als opa dan niet mijn tijd kan halen, dan kom ik opa wel tegemoet”, moet hij gedacht hebben…. De allerliefste wens van mijn man kon toch nog vervuld worden door Stichting Ambulance Wens. Zij brachten hem naar het AMC waar hij genoten heeft van zijn kleinzoon. “Wat een kado!” zei hij herhaaldelijk. Wat geweldig dat zoiets bestaat! Onze dank is grenzeloos.