Lieve medewerkers van stichting ambulancewens,
Op 8 januari werd mijn moeder plots heel ziek,en werd zij opgenomen in het ziekenhuis.Daar bleek zij een zeer agressieve vorm van kanker te hebben,en er was niets meer aan te doen.Dit was enorm verdrietig nieuws en onacceptabel…gezien haar nog weinig tijd rest,had ik haar gevraagd wat zij nog graag zou willen. Zij zou graag een keertje bij de dieren in Hoenderdaell in Anna Pawlowna willen gaan.tja maar hoe? want ze was al erg zwak ,en dat met een gewone auto geen optie zou zijn.
Zo kwam ik via internet bij deze prachtige stichting terecht. Ik vulde het formulier in en ik drukte op verzenden. Binnen tien minuten werd ik al gebeld, en de wens van mijn moeder besproken,en zelfs een data mogen kiezen. Op 17 februari werden we smorgens vroeg opgebeld,dat de broeders van de wens ambulance vanuit Rotterdam vertrokken naar Alkmaar,om haar wens in vervulling te laten gaan. Om 9:30 kwam de wensambulance voor de deur en hebben we eerst met de ambulance broeders een bakkie koffie gedronken en appeltaart gegeten.Mijn moeder kreeg een beertje ‘Mario’die ook gezellig mee mocht. Langzamerhand gingen we ons gereed gaan maken voor het uitje naar hoenderdaell.Mijn moeder werd op de brancard geholpen en mijn vader en ik gingen ook mee. Het was best fris,maar ze werd lekker warm ingepakt,zodat ze geen kou zou vatten.Eenmaal op plaats van bestemming waren,parkeerde de chauffeur keurig voor de deur, en begonnen wij aan de wandeling door het park. Op het park wachtte haar nog een verrassing…ik had mijn broers /schoonzussen en kleinkinderen gevraagd om ook naar hoenderdaell te komen,en 1 rode roos mee te brengen. Toen we bij de kamelen kwamen,liepen mijn broers ons al tegemoet,en dacht mijn moeder even dat ze droomde.. Al haar kinderen,kleinkinderen waren er toch echt! De ambulance broeders waren natuurlijk wel op de hoogte en gaven ons even een momentje,zo lief! moedertje lag lekker ingepakt op de brancard en omringd door haar kinderen en kleinkinderen zette wij onze wandeling door het dierenpark voort. Ze mocht de Maki’s voeren die speciaal voor mijn moeder eventjes uit hun winterverblijf mochten,ze kwamen boven op haar,en dat vond ze dat prachtig! Geduldig en zonder enige haast,duwden de ambulance broeders ons moedertje weer verder over het park en kon zij in alle rust de dieren bewonderen,ze genoot! Even een kleine pauze in het restaurant,waar we allen even genoten van een kopje koffie en een kroket,natuurlijk trakteerde wij de ambulance broeders ook. Ze haalde moedertje van de brancard ,zodat ook zij bij ons aan tafel kon zitten, lekker bij elkaar.Ondertussen werd ze ook goed in de gaten gehouden door de ambulance broeders,want het was best wel vermoeiend. Daarna zijn we nog even naar de lorrie’s (vogeltjes) geweest,waar ze ook mocht voeren,en alle vogeltjes namen daar dankbaar gebruik van.Toen zijn we terug gegaan ,en werd moedertje moe en voldaan weer keurig in de ambulance geladen. Eenmaal thuis hebben we nog even met de ambulance broeders nagezeten onder het genot van een kopje koffie met appeltaart.Ook zij keken terug op een geweldige dag!
Wij nemen dan ook ons petje af voor deze vrijwilligers,waar duidelijk te zien is dat zij dit werk met veel liefde en passie doen,en niets is hun teveel,echt top! Ook hebben we een donatie gedaan,omdat deze stichting moet blijven bestaan,en zo nog vele wensen mogen vervullen.
Namens mijn moeder en onze familie,zijn wij jullie ontzettend dankbaar voor deze prachtige dag,en zeer mooie herinnering. Dank jullie wel! Liefs van fam Alles -vd Heijden-boots