Hallo, ik ben Carmen en mocht op 10 februari mijn wens laten vervullen dankzij ambulancewens. Door een hersentumor niet operabel ga ik snel achteruit en waarschijnlijk zal ik mijn 14 jarige huwelijk in augustus niet meer kunnen vieren in ons geliefde plaatsje Traben Trabach. Wij gingen elk jaar weer terug en deden dan ook het shöne ausicht aan een uitkijkpunt over de moezel met daarnaast ons favoriete restaurant. De laatste 2 jaar waren we er niet meer geweest omdat het ene jaar het restaurant werd gerenoveerd en het jaar daarna konden we er niet komen door wegwerkzaamheden. Het voelde voor ons als iets wat we niet af konden sluiten samen. Mijn zus heeft dat ter harte genomen en schreef naar ambulacewens , als 14 jaar niet lukt, dan toch 13 en een half jaar? Zo kwam het dat binnen no time op 10 februari op ons 13 en half jaar trouwen ik samen met mijn man werd opgehaald door 2 prachtmensen en ons helemaal mee namen naar ons geliefde plaats. Al gauw een 5 uur durende rit. Mijn zus en vriendin reden achter de ambu aan en waren er ook bij om alles mee te maken. Op de plek van aankomst heb ik nu samen met mijn man ons plekje toch nog kunnen bekijken, het ambulance personeel Frank en Marian heeft er zelfs voor gezorgd dat ik via de achteringang het restaurant binnen kon komen om daar met ons allen wat te drinken en te eten. Maar dat was nog niet alles, er zat zelfs een overnachting bij in een hotel in de buurt, niet geheel rolstoel en brancard vriendelijk, maar daar lieten ze zich niet door tegen houden. De volgende ochtend hebben we nog in Bernkastel gewandeld en kreeg ik ruim de tijd om nog wat kadootjes te kopen, daarna reden we weer naar huis. Het waren een paar prachtige dagen. Mijn man en ik hebben nu toch nog een heel mooie herinnering mogen maken en het goed af mogen sluiten.
Wat zijn we jullie hier dankbaar voor.
Veel liefs van Carmen en Frits.