Onze moeder leidt al enige jaren aan dementie en is om de reden anderhalf jaar geleden verhuisd naar een instelling in Zoetermeer. Voor die tijd woonde zij nog zelfstandig in een van de polders in Reeuwijk. Daar heeft zij haar hele leven gewoond. Ze is geboren als de dochter van een boer maar heeft haar leven gewijd aan de muziek. Bijna 60 jaar heeft zij zich ingezet voor de kerk. Vanaf haar 12de speelde zij op het grote kerkorgel en bijna 40 jaar lang is zij dirigent geweest van kinder-/ jeugd- en volwassen koren. Mijn moeder was een groot voorstander van vernieuwende (en vaak muzikaal complexe) muziekstukken. Door de Corona was het helaas niet mogelijk om nog een keer terug te gaan naar een mis met een van haar favoriete koren. Zelf hadden wij het idee opgepakt om haar mee te nemen in een rolstoel met een busje, maar duidelijk was dat onze moeder daarvoor te zwak was (ze is op haar 90ste niet echt goed hersteld van de laatste griep). Het onvoorstelbare gebeurde, de ambulancewens heeft dit alsnog in een paar dagen mogelijk gemaakt.
In de middag werd mijn moeder opgehaald bij de instelling waarna we eerst een bezoek brachten aan de boerderij waar zij is geboren en waar nu onze neef woont met zijn gezin. Ma werd door de tuin gedragen richting het oude houthok, langs de graafsteen van haar zuster (die inmiddels in de tuin staat). Er kwamen allemaal verhalen naar boven en ma genoot volop. Zeker toen ze daarna nog even in de verbouwde boerderij mocht kijken waar zijzelf was geboren en tot haar trouwen heeft gewoond.
De tweede stop was het ouderlijk huis waar mijn zus inmiddels woont. Daar werd de laatste hand gelegd aan de verbouwing. In dit huis had zij samen met onze vader ca 58 jaar gewoond. Omdat mijn zus dit al een half jaar aan het verbouwen was, was het ook een wens van mijn moeder het verbouwde huis nog een keer te zien. Alhoewel de verbouwing nog niet helemaal af was (laatste wanden waren dag ervoor gestuukt), was het wel fantastisch om hier langs te gaan.
Het buurtschap Randenburg (waar ze dus vanaf haar trouwen is gaan wonen) is namelijk een echt oud buurtje. Vrijwel iedereen in de buurt was naar het huis van mijn zus gekomen om mijn moeder te verwelkomen/ een laatste groet-knuffel te geven. Na eerst met alle buurtjes gesproken te hebben, werd ma door het verbouwde huis gereden. Daarna volgde een bezoek aan de tuin (onze vader was boomkweker) die achter het huis ligt. Alles op een zonovergoten dag, dus mijn moeder genoot met volle teugen.
De afsluiting was in de RK Petrus en Pauls kerk hartje van het oude Reeuwijkdorp. Daar waren binnen 24 uur vrijwel alle leden het “Alzando koor” opgetrommeld (een van de favoriete koren die mijn moeder heeft opgericht en waar ze ca 20 jaar als dirigent mee heeft gewerkt). Een vriendin/ collega van mijn moeder speelde stukken van Bach op het grote kerkorgel toen mijn moeder de kerk werd binnen gereden. Een fantastische start door de overweldigde klanken uit het orgel. Na een welkomst woord gaf het koor een miniconcert.
Mijn moeder genoot volop en dirigeerde rustig vanaf de brancard mee. Omdat het gerucht (dat mijn moeder zou komen) snel door het dorp was gegaan, zaten er de nodige mensen in de kerk. Na het concert was er nog volop tijd om even kort met alle koorleden te praten en natuurlijk met de andere mensen/familie en oude vriendinnen die naar de kerk waren gekomen. Het was een super enerverende, emotionele en nooit te vergeten dag.
Nogmaals onze dank als familie aan iedereen die deze unieke dag/ gebeurtenis mogelijk heeft gemaakt.
Namens Bertha van Leeuwen-de Jong Theo-Willem van Leeuwen/ Marie-Alice van Zutphen