Geweldige vrijwilligers van de Stichting Ambulance Wens, Hans en Debby ik begin met jullie, dank jullie wel voor deze geweldige ochtend die jullie mogelijk hebben gemaakt voor mijn vader!
Mijn vader(83 jaar ) heeft longvlieskanker, hij vecht al 2 jaar om zolang mogelijk bij ons te blijven. 19 Januari is hij opgenomen in een hospice. Bij het intake gesprek werd gevraagd of mijn vader een wens had, daar moest hij even over nadenken. 1 Week later had hij bij het personeel zijn wens uitgesproken. De wens is aangevraagd en al snel hadden wij groen licht.
Zaterdag 12 februari is zijn wens in vervulling gegaan. Rond half 10 zagen we de wensambulance aan komen rijden.
De 2 vrijwilligers kwamen zich eerst voorstellen bij mijn vader, en Mario werd overhandigd. Mario wilt graag op iedere foto en dat is volgens mij wel gelukt. Na een bakje koffie en een gezellig gesprek met Hans en Debby, is mijn vader zeer zorgvuldig op de brancard gelegd. Lekker dik ingepakt, want het was 3 graden met een zonnetje en wind.
Daar gingen we naar de voetbalvereniging VVA in Alblasserdam waar kleinzoon Christan voetbalt. Mijn vaders 1e wens, nog 1x een wedstrijd zien van Christan. Mijn vader heeft daar zelf ook ruim 20 jaar gevoetbald.
We kwamen het terrein opgereden en daar stonden mijn moeder, de kinderen, aanhang, kleinkinderen en mijn vaders broer al te wachten. Fototoestel in de aanslag, er is behoorlijk geklikt. We hebben heerlijk staan kletsen met elkaar, de sfeer was fantastisch.
De wedstrijd begon, Christan in actie. Speciaal voor deze wens werd de wedstrijd op het hoofdveld gespeeld. Zo leuk! Mijn vader genoot, wij dus ook! Hij wilde maar 10 min kijken zei hij in de hospice, want hij had al een paar dagen veel pijn. Na 25 min gaf hij aan dat het genoeg was.
Christan is uit het veld gehaald om nog even met opa op de foto te gaan. Op naar wens 2, we bleven in Alblasserdam want daar heeft kleindochter Esmee een huisje gekocht. Opa had het huisje gezien kort nadat ze de sleutel had gekregen. Daarna lukte het niet meer. Dus met de brancard is opa Esmee haar huisje in gereden.
Eerst alles bewonderd en daarna gezellig met elkaar en Hans en Debby een bak koffie met lekkers gedronken. We hebben gekletst en veel gelachen, wat was het mooi zeg. Na ruim een half uur was het genoeg.
Hij had zijn 2 wensen in vervulling zien gaan en wilde terug naar de hospice. Moe maar zeer voldaan. We mochten nog aangeven of er nog ergens langsgereden moest worden, dat was geen probleem maar dat lukte niet meer.
Terug naar de hospice, we werden opgewacht door het personeel/vrijwilligers . Zo lief ook weer. Debby en Hans hebben mijn vader in bed gelegd, nog even nagepraat en we hadden nog wat lekkers voor ze gekocht.
Wat een toppers zijn jullie allemaal!!! De Stichting kon ik al via Manon Baeten, ook vrijwilligster bij jullie. Ik ben jullie toen gaan volgen via Facebook, en zie vaak de mooie wensen van andere mensen die uitgekomen zijn.
Jullie doen iets bijzonders. Hartelijk dank dat wij hier gebruik van mochten maken!! Wij doen een donatie als dank, maar ook zodat jullie nog weer iemand zijn/haar wens in vervulling kunnen laten gaan.
Veel liefs van Hannie Boer, Dochter van dhr J. Buijs