28-12-2021:
Ongeveer twee maanden geleden werd mijn vader voor de zoveelste keer met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Hij had een maand daarvoor een long embolie gehad, en nu weer een dubbele longontsteking. Hij ging hard achteruit! Mijn ouders waren in september (zoals elk jaar) nog naar Texel geweest. Maar toen had mijn vader al niet de energie om iets te doen. Hij was dus ook niet mee geweest naar de Slufter, zijn favoriete plek.
Toen hij van de IC af was vroeg hij ons of we wilden beloven hem nog een keer mee te nemen naar Texel. Hij wilde nog zo graag een keer uitkijken over de Slufter! We konden hem niets beloven, zagen geen mogelijkheid om dat waar te maken. Inmiddels gaf hij aan te willen stoppen met de behandeling en werd hij overgeplaatst naar het hospice.
Een week geleden sprak ik een lieve buurvrouw…. Eline. Zij is een van de vrijwilligers bij de Stichting Ambulancewens. Zij vertelde mij over de stichting en de mogelijkheden! Mijn vader kon het bijna niet geloven toen ik hem vertelde over de Stichting.
Hij had de hoop al opgegeven om nog één keer naar Texel te gaan. Toen hij bekomen was van de schrik, bedacht hij wat hij nog wilde doen en zien.
28-12-2021; Om half 10 in de ochtend waren Huig en Eline in het hospice met de ambulance. We gingen op pad en heel de familie ging mee! Om 11.30 hadden we de boot en om 12.00 uur reden we Texel op.
Op naar Oudeschild. Hier hebben we een visje gegeten bij vishandel van der Sar. Daarna wilde mijn vader langs de Waddenkant naar het noorden. Hier zijn verschillende plassen waar vaak vogels te zien zijn. Hier was jammer genoeg niet veel te zien. Maar toen we ergens onderweg stopten werden we aangesproken door mensen. Zij vertelden ons dat Ecomare niet veel later 6 zeehonden uit zou zetten die ze hadden opgevangen afgelopen maanden. Dat moesten we natuurlijk zien. Wat een kadootje! De hele familie (en de vrijwilligers) genoten van dit bijzondere schouwspel!
Door naar de Cocksdorp. Op de foto bij de vuurtoren: Dankbaar dat we zelfs tijdens lockdown op mochten warmen bij het Torenrestaurant en konden genieten van koffie met gebak. Het uitzicht vanuit het restaurant is adembenemend. Dus hier konden we warm en droog met volle teugen van genieten met elkaar.
Inmiddels zagen we ook dat het boven de Slufter droog werd en de zon ging schijnen. Dus… tijd om naar de Slufter te gaan. Met de brancard het duin op. En daar genieten van het prachtige uitzicht. Moe, koud, emotioneel, maar vooral heel dankbaar!
De Stichting Ambulance Wens is goud waard!
We kunnen Eline en Huig niet genoeg bedanken voor het mogelijk maken van deze fantastische dag! We zullen het nooit vergeten.
Liefs Wil, Diny, Aletta, Terry, Lorenzo, Eline, Mike, Jolanda, Kevin en Liza