Op maandag moet ik mw (90) het slechte nieuws gaan brengen, haar zoon is ongeneeslijk ziek en heeft niet lang meer te leven. Groot verdriet, mw woont 4hoog en heeft geen lift, is slecht ter been en is dementerend, wat kunnen we doen om haar afscheid te laten nemen? De thuiszorgmedewerkster zegt meteen een brief naar ambulancewens te sturen. Woensdag word ik al gebeld, mw kan donderdag al naar haar zoon! Wat een geweldig nieuws, zowel mw als haar zoon vinden het spannend, maar kijken er naar uit. Donderdag is het dan ook zover om half 11 staan de medewerkers al op de stoep, de rit Rotterdam Groningen al achter de rug, met veel liefde wordt mw naar beneden getild in een speciale stoel. De rit naar het ziekenhuis vindt ze spannend, ik stiekem ook wel! De ontmoeting met haar zoon is emotioneel, daarna rust en dankbaarheid! Na een half uur is het genoeg we gaan weer naar huis, mw wordt weer veilig naar boven getild, de medewerkers nemen afscheid en wij kunnen eigenlijk niet genoeg bedanken! Vanaf mijn tablet nogmaals, heel hartelijk dank voor deze mooie herinnering!!
Met vriendelijke groet Ina Garama (mw en haar zoon)